dinsdag 8 maart 2016

Internationale Vrouwendag

"Mam, wat wilde jij eigenlijk vroeger worden?"

Onze oudste dochter zit in groep 8.
Er wordt druk gekozen in haar groep: naar welk school ga jij?
Wat voor advies heb jij?
Wat wil jij later worden?

Onze dochter weet best goed naar welke school ze wil.
Ze heeft een heel helder advies.
En ze weet ook al een beetje wat ze worden wil.

Hoe was dat toen ik in groep 8 zat, in 1990?

"Weet je, toen ik 11 jaar was, kende ik eigenlijk bijna geen moeders die werkten.
En als ze werkten, hadden ze een klein schoonmaakbaantje, of een paar uur ergens anders.
Ik kende bijna geen vrouwen van de leeftijd van mijn eigen moeder die een baan hadden omdat ze daar ooit een opleiding voor hadden gevolgd en omdat ze echt die baan heel graag wilden."

"Maar mam?! Hoe kan dat nou?!
Aletta Jacobs was toch al lang geweest?!"

Natuurlijk schiet ik in de lach.
Jullie ook - waarschijnlijk.


Gezegend het kind voor wie de wereld zo eenvoudig is.
Gezegend de dochter die zomaar onderwijs voor het kiezen heeft.
Gezegend het kind dat jaren kan de tijd heeft om uit te vinden waar haar roeping en verlangens liggen.

Op Internationale Vrouwendag denk ik daaraan.
Hoe gezegend wij zijn dat we onze dochters naar school kunnen laten gaan.

Ik prent het mijn kinderen dan ook regelmatig in: dat het voor meisjes en voor jongens op andere plekken in de wereld helemaal niet zo logisch is.
Dat ze soms moeten werken om geld binnen te brengen.
Dat ze soms moeten zorgen omdat er geen vader en moeder meer zijn.
Dat ze soms thuiszitten omdat meisjes niet naar school mogen.

Gezegend mijn dochters en zoon!

In de kringloop kocht ik laatst het boek van Malala voor onze dochter.
Opgekruld in die schattige vintage stoeltjes las ze het.
Ze begrijpt heel goed dat ze gezegend is.

Wat is het toch ook een prachtig kind!
Wat gun je dat toch aan alle kinderen!



1 opmerking:

  1. Prachtige blog! En heel erg waar en herkenbaar.

    Fijn om weer iets van je te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen