was één van de vragen onderaan mijn vorige berichtje
tja...
dat onderwerp heb ik eigenlijk altijd wat ontweken
omdat ik merk dat het veel gevoelens oproept
en ik er dan ook een beetje voor terugschrik een mening te geven
het heeft ook met zoveel verschillende dingen te maken
hoe kijk je aan tegen de rollen van man / vrouw en vader / moeder?
verdien je genoeg om van één salaris rond te komen?
welk voorbeeld gaven je eigen ouders en hoe bepaalt dat jouw gevoelens?
hoeveel zorg hebben je kinderen nodig?
laat ik eerst gewoon eens vertellen hoe wij het doen
en welke keuzes daarachter liggen
in 2003 rondde ik mijn studie af; wo theologie
ik werd geen predikant, maar wilde wel graag in een kerkelijke gemeente werken
bijzonder genoeg lukte dat in de plek waar ik woonde; in een andere gemeente dan waar ik zelf lid was
heel mooi!
ik werd daar voor 20 uur in de week aangenomen
eerst wilde ik nog wel een baan erbij zoeken
ik heb dat toch niet gedaan
waarom zou ik?
waarom zouden we samen 2x fulltime gaan werken terwijl er zoveel werk te doen is in het vrijwillige circuit?
in de gemeente...
in de stad waar je woont...
voor vrienden en familie
of gewoon de mensen die je tegenkomt
ik heb dus nooit fulltime gewerkt
ook toen er nog geen kinderen waren, was dat een bewuste keuze
ik wil niet al mijn tijd in een betaalde baan stoppen
maar vrijheid overhouden
om te helpen, te leven, er voor anderen te zijn
toen ons meisje geboren werd (okt 04) hoefde er dus niets te veranderen
lief werkte al 80% en ging één papa dag doen
en ze ging één dag naar een lieve oppas uit onze gemeente
daarna zijn we samen gaan werken
in de plek waar we nu wonen, in fryslan
we wilden graag samen in een gemeente werken
en het lukte om een gemeente te vinden (die gemeente vond ons ;)
om te gaan werken in een soort van duo baan; hij 80% en ik 20%
dat hebben we de afgelopen 4,5 jaar gedaan
vanuit huis deed ik er nog wat freelance dingen bij: schrijven, lesgeven, toerusten
waarom doen we het zo?
waarom wil ik werken?
waarom wil ik niet stoppen met werken?
waarom wil ik niet meer werken?
wij ervaren het als heerlijk om de zorg voor ons gezin te delen
niet alleen de verantwoordelijkheid in denken en beslissen
maar ook de dagelijkse zorg
op maandag boent lief de vloeren
en is hij broodvader / luizenvader; net wat er nodig is
hij kookt eten en ruimt de vaatwasser uit
hij vindt het heerlijk om zo één dag dichtbij de kinderen te leven
en heel direct verantwoordelijk voor ze te zijn
en ik?
ik vind het heerlijk dat anderen weer gebruik maken van mijn kennis en vaardigheden
mensen buiten mijn gezin
bijzonder om pastorale gesprekken te voeren met mensen en te merken dat ze ermee verder kunnen
een toerusting aan kringleiders te geven en te zien dat ze een ideetje uitvoeren en een mooi avond hebben
de uitdaging een moeilijk onderwerp in een catechisatie les te stoppen
natuurlijk kan ik dat ook als vrijwilliger doen
als de kinderen slapen
of op school zijn
maar het is ook prettig er een dag in de week echt voor vrijgesteld te zijn
dat ik me daarop kan richten en verantwoordelijk voor kan zijn
ik geloof dat God mij en lief beiden gaven heeft gegeven
en dat we na kunnen denken hoe die het beste nuttig voor meer mensen kunnen zijn
maar...
nu komt er een maar!
ik merk wel dat ik die vrijmoedigheid om een dag te werken heb
omdat lief dan thuis is met de kinderen
ik zou zelf niet zo snel weer kinderopvang regelen
om te kunnen werken
ik vind dat we in een wereld leven waar er vanalles op onze kinderen afkomt
en ik vind het belangrijk dat ze van jongsaf aan thuis een basis hebben
ik denk zelf dat die basis er vooral is, als de kinderen zoveel mogelijk thuis zijn
en dus niet een hele dag weg, voor de basisschoolleeftijd
eerder hebben we wel een dag oppas gehad
en daar heb ik ook geen spijt van
maar ik doe het nu niet
een paar keer per jaar; als ik lesgeef
aan een opleiding voor kerkelijk werkers
dan komt er een oppas bij ons thuis
nu zijn er een aantal redenen waarom ik deze keuze makkelijk kan maken
waardoor ik makkelijk kan zeggen dat onze kinderen vooral bij ons thuis zijn
laat ik die redenen eens noemen:
- lief kan 80% werken; dat kan nu in de gemeente; en blijkt ook in zijn nieuwe baan te kunnen. ik realiseer me dat dat een voorrecht is; lang niet elke man kan dat
- ik kan 20% werken; dat kan ik nu in de gemeente en waarschijnlijk in de toekomst in een andere baan ; ook voor lang niet elke vrouw kan dat
- als wij samen volledig werken, verdienen we genoeg; in elk geval om in een goedkope provincie een huis te hebben en op vakantie te kunnen; hoewel we natuurlijk zuiniger leven dan sommige mensen om ons heen met meer inkomen. ik realiseer me dat het een luxe is; ik zie genoeg mensen om me heen die samen werken omdat ze anders de hypotheek niet op kunnen brengen.
- lief vindt het prettig om één dag in de week een zorgdag te hebben. ik weet dat lang niet alle vaders dat prettig vinden en in lang niet elke relatie zo'n verdeling goed werkt
- ik blijk thuiszijn prima te vinden; ik zoek en vind genoeg uitdagingen rond consuminderen, vrijwilligerswerk, koken enzovoort (had ik werkelijk nooit gedacht hoor!)
allemaal redenen waarom het ons makkelijk afgaat
het past bij ons, deze manier van leven
tegelijk: we doen er ook moeite voor
we kunnen allebei soms niet wat we graag willen
omdat de ander dan net iets heeft
lief heeft zijn wetenschappelijke ambities niet altijd kunnen verwezenlijken
ik had soms ook bepaalde dingen uitgebreider willen uitwerken
en ook financieel kunnen we lang niet altijd wat we willen
we leven zuinig
omdat we dat belangrijk vinden
we willen niet vastzitten aan een te dure hypotheek
en een uitgavenpatroon dat een soort slavernij kan worden
wat ik - eerlijk is eerlijk - natuurlijk wel om me heen zie
zomaar kan ik ook geld belangrijk vinden
of gewoon iets willen kopen
zomaar kan ik carriere belangrijk vinden
en me over de kop gaan werken
maar dat wil ik niet!
het is nodig dat onze kinderen veel liefde en aandacht krijgen
veel begeleiding en ondersteuning
net als alle andere kinderen
en let op: ik zeg echt niet dat ouders die beiden werken dat niet doen!!!
maar ik merk dat ík het zo prettig vind
en dat ik de afgelopen jaren door voorbeelden van andere vrouwen
aan het denken ben gezet:
- waarom is het zo erg om intensief je kinderen te begeleiden
- waarom zou je niet meer tijd inplannen voor vrijwilligerswerk en financieel een stapje terug doen
ik vind dat we in een samenleving leven waarin alles erg in aparte doelgroepen is;
en vanalles buiten de deur geregeld is
ik mis vaak saamhorigheid, relaties en toewijding
door ervoor te kiezen dat er altijd één van ons thuis is, proberen we dat onze kinderen mee te geven:
verbondenheid
gemeenschap
eenvoud
gaan voor je idealen
opofferingsgezindheid
en... God enzo dan?
ga ik nu ook nog zeggen dat ik denk dat God het wil?
als een soort ultiem machtsmiddel ;)
nee... wees niet bang
ik weet niet zo goed wat God hiervan vindt
(jij wel, trouwens?)
ik denk wel dat er in de bijbel enorm veel over gezin geschreven wordt
in het OT vooral
hoe belangrijk het is om het leven met God
primair in je gezin over te dragen
hoe belangrijk tijd en aandacht daarvoor is
in het NT komt daarbij
dat het huisgezin van God de gemeente is
dat vind ik altijd mooi: verheerlijk je gezin niet!
vergeet Gods huisgezin niet!
maar ik kan er niet omheen dat de bijbel veel over gezin schrijft
lees deuteronomium
lees spreuken
dat betekent dat we als christenen vandaag erover na moeten denken
ik heb hier ons verhaal verteld
met onze motieven...
ik ben natuurlijk heel benieuwd naar jullie reacties
jullie verhalen
argumenten
kom maar op!
(ehm... het is natuurlijk ook best spannend
om zelf iets te schrijven
om het door jullie allemaal te laten lezen
mag ik nederig vragen om fijngevoeligheid?
voor elkaar, wie er ook gaat reageren...)
Hoi Janneke,
BeantwoordenVerwijderenWij hebben 15 jaar geleden, onze oudste werd gisteren 15, bewust gekozen dat ik thuis bleef.
Oppas was moeilijk te regelen en was jij ook schreef de basis is heel belangrijk. En daarom ben ik er altijd omdat mijn mannetje vrachtwagenchauffeur is en er meestal niet is.
Nu de kinderen ouderen worden hebben ze minder zorg nodig, maar ik wil er wel graag zijn.
Ze willen graag hun verhaal kwijt als ze thuis komen. In mei 2008 werd mij gevraagd of ik de administratie van onze kerk op mij wilde nemen.
Dit was echt iets in mijn straatje en ik vind het heerlijk om per week een aantal uren daar mee bezig te zijn. Je hebt het gevoelig weer iets nuttigs te doen. Ik kan het lekker thuis doen, wanneer het mij uit komt. En komt het een week niet zo goed uit doe ik het een week later.
Voor mij is het ideaal. Ben blij met dit vrijwillerswerk.
Iedereen moet doen wat voor haar of hem het beste is. Voor ons is het zo en voor een ander is het weer wat anders.
Succes met je werkzaamheden en dankje wel dat je dit met ons wilde delen.
Groetjes Ineke
Mooi verhaal Janneke! Ik vind jullie keuzes eigenlijk heel 'normaal' en het lijkt me in vele opzichten ideaal, zowel voor jou, je man en jullie kinderen. Ieder gezin maakt weer zijn eigen keuzes, met eigen motivaties en onder specifieke omstandigheden. Ik heb het ook altijd heel belangrijk gevonden dat er in elk geval een van de ouders thuis is (met af en toe een dagje oppas uitgezonderd, als het nodig is). In ons geval heeft mijn man een drukke, volledige baan en parttime is gewoon geen optie (hij werkt voor een ontwikkelingsorganisatie, die sturen mensen niet voor een parttime baan naar het buitenland...). Bovendien is hij veel op reis, dan vang ik thuis alles op. Ik zou het heerlijk vinden om een dag buitenshuis te werken, en het zou ook heel mooi zijn als M. dan een dag thuis kon zijn, maar zo is het nu niet. Mochten we nog eens in Nederland gaan wonen, dan wordt het alweer anders. Maar dat zien we dan wel weer...
BeantwoordenVerwijderenHeb ik ook nog wel een vraag (aangezien je inspiratie zocht): wat is voor jou een echt christelijke opvoeding? Niet dat daar 1 manier voor zou zijn, maar wat typeert volgens jou een christelijke opvoeding, wat onderscheidt het van een 'gewone' opvoeding? Hier denk ik veel over na. Zal er binnenkort ook wel wat over schrijven.
Groetjes, Martine
Ha Janneke,
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat ieder mens zijn eigen verantwoordelijkheid heeft als het gaat om hoe je je leven en je leven samen inricht. Jullie zijn daar zo te lezen heel bewust mee bezig, mooi dat je dat deelt. Ik ben het met je eens dat er geen algemene norm te stellen is. Het hangt inderdaad heel erg af van je mogelijkheden, beperkingen en omstandigheden. Ikzelf wordt altijd wat kriegelig als ik berichten hoor als 'er zijn te veel vrouwen financieel afhankelijk van hun man' of 'er moeten meer hoogopgeleide vrouwen aan de top komen'. Er is meer dan materie en carrière. Mijn man en ik hebben geen kinderen en ik heb twee jaar lang helemaal niet aan het arbeidsproces deelgenomen door allerlei omstandigheden, maar ik kan daar voor mijzelf helemaal achter staan. Er is inderdaad zoveel te doen, er gewoon alleen al zijn in een buurt kan een wereld van verschil maken!
Geniet van Friesland!
Frouckje
Ik heb dit met veel plezier gelezen. Ik lees altijd graag de overwegingen en overdenkingen van andere vrouwen.
BeantwoordenVerwijderenDit is een prachtige leven wat je leidt. Mooie verdeling en er klinkt tevredenheid uit je verhaal. Daar geniet ik van. Wat ik ook leuk vind zijn de foto's!
BeantwoordenVerwijderenIk ga het nog een keer overlezen.
Zelf heb ik niet meer buitenshuis gewerkt. Twee dagen werk ik aan mijn nieuwe boek. ( kost heel veel zelfdiscipline ) De andere dagen ben ik er voor het huishouden, boodschappen, doktersbezoekjes, bieb en spelotheek en alle andere dingen die een groot gezin met zich meebrengt.
leuk dt je zo open schrijft. Dat waardeer ik heel erg.
Duidelijk geschreven Janneke! Heel veel dingen herken ik wel. Kan me voorstellen dat je dit heerlijk vind en dat het voor jullie zo goed werkt. Nu de kinderen de babyleeftijd achter zich gelaten hebben, merk ik dat het bij mij ook weer wat gaat kriebelen. Maar toch is het moeilijk om echt iets geschikts te vinden, Lois is nog thuis, het kdv is voor ons geen optie, en bij familie onderbrengen kan wel voor af en toe maar niet voor vast. Dus voorlopig houd ik het bij m'n oppaskindje(s), wat seizoenswerk, én vooral m'n vrijwilligerswerk voor Compassion waar ik minstens zoveel voldoening uit haal om eerlijk te zijn.
BeantwoordenVerwijderenIk vind zelf dat een kind zoveel mogelijk door de ouders moet worden opgevoed.
BeantwoordenVerwijderenDaarom heb ik onze dochter ook bewust maar 1 ochtend weggebracht naar een oppas.
We hadden niet de mogelijkheid om helemaal bij haar thuis te zijn, en dat heeft vaak best pijn gedaan.(God gaf ons na 12 jaar een kind en toen kon ik niet stoppen met werken)
Nu ze sinds deze week naar school gaat wordt het wel makkelijker.
Maar toch wil ik nu het kan wat minder gaan werken, zodat ik als ze thuis komt echt rustig de tijd voor haar heb.
Een dominee zei eens, moeder hebben het mooiste beroep, mama zijn en kinderen opvoeden.
Mijn man heeft ook 1 papadag en wil dit zeker niet missen.
Groeten Herma
Hoi Janneke,
BeantwoordenVerwijderenik lees al een tijdje mee op je blog en vind dat je inspirerend schrijft! Ik ben daardoor bewuster aan het nadenken over consuminderen, speelgoed, geloofsopvoeding etc.
Grappig dat bijna iedereen die op dit stukje reageert vindt dat een van beide ouders thuis 'moet' zijn. Wij hebben een zoontje van 2 en hij gaat 2 dagen per week naar een christelijke gastouder die vlakbij ons woont en meerdere kinderen opvangt. Mijn man werkt in een sector waarin 4 dagen werken nog niet zo vanzelfsprekend is, al zou hij het graag willen. Ikzelf ben huisarts en vind dit werk zo leuk dat ik het minstens 2 dagen in de week wil doen, en ook wel móet doen om mijn registratie te behouden. Daarnaast vind ik het voor onze zoon erg goed dat hij naar de gastouder gaat. Hij leert er veel door met andere kinderen te spelen, terwijl het toch kleinschalig en vertrouwd is. Eerlijk gezegd vind ik het zelf na een dag thuis te zijn geweest met hem ook heerlijk om weer te werken (maar dat kan ook aan de ik-ben-2-en-zeg-nee-fase liggen ;)). Ik zou me ook een beetje vervelen, maar dat zal met meer kinderen wel anders zijn...
Ik denk dat het wel anders wordt als je kinderen naar school gaan, want als je dan een volledige werkdag wilt werken moet je weer iets voor na schooltijd regelen, en dan zou ik toch wel ouderwets-vertrouwd thuis willen zijn met thee... we moeten maar zien hoe we het tegen die tijd met onze banen regelen.
groetjes Liesbeth
hallo,
BeantwoordenVerwijderenIk vind dat ik als werkende moeder wel moet reageren op je stukje. Begrijp me niet verkeerd. Ieder de keuze om zijn of haar leven op hun eigen manier te leven. En als je tevreden bent met de gemaakte keuzes, is dat alleen maar prettig. Het gaat erom dat we met respect naar elkaars manier van leven kunnen kijken.
Ik werk 3 dagen in de week in de kinderopvang. Mijn vriend werkt fulltime. We hebben een zoontje van 2 jaar die met mij mee gaat naar het KDV. Weliswaar zit hij in een andere groep, maar mama is toch dicht in de buurt. Dat vind ik zelf een prettig idee, dat ik hem nog niet helemaal hoef los te laten.
In ons KDV moet je minimaal 24 uur per week werken vanwege de continuiteit op de groep. Zodat kinderen maar een paar vaste gezichten op de groep hebben en zich ook kunnen hechten aan de vaste leidsters.
Voor mijn zoontje heeft het KDV zeker een meerwaarde. Aangezien we via de medische molen hem hebben gekregen en onze leeftijd, zal hij enigst kind blijven. Op het KDV leert hij delen, wachten op zijn beurt, ruzie maken en het weer goedmaken, kortom, de sociale vaardigheden die hem goed van pas komen in zijn later leventje. Zou hij dat dan thuis niet leren? Misschien wel. Alhoewel we in een omgeving wonen waar veel mensen partime ( de moeders) werken.
De dagen dat we thuis zijn, zijn we er ook echt voor hem. Ik vind het belangrijk dat we hem een veilige en stabiele omgeving kunnen bieden. Waar liefde voor elkaar, warmte en gezelligheid voorop staan.
En geen dure kado's om het schuldgevoel te compenseren. Want het feit dat we beiden werken is niet om die dure vakanties te kunnen bekostigen, maar om een gewoon normnaal leven te kunnen leiden.
We verdienen beiden geen riant salaris. Een modaal inkomen. Werken is dus eigenlijk een must voor mij. Stoppen met werken is geen optie.
Ik denk er alleen de laatste tijd wel aan om dichter bij huis te gaan werken, zodat ik misschien 2 dagen per week kan werken. Dan hebben we iets minder opvang nodig.
Opvang, zeker goede opvang, kan een meerwaarde hebben voor kinderen.
Toch heb ik best wel met inspiratie naar je verhaal gekeken.
Het zet me aan het denken, en dat is alleen maar goed denk ik.
Hallo Janneke,
BeantwoordenVerwijderenEen herkenbaar stukje! Ik vind dit zelf altijd een punt wat je blijft (her)overwegen.
Ik heb altijd nog gewerkt met twee kinderen. Nu, met een derde zou ik ook nog gaan werken maar minder.
Nu een van onze kinderen extra zorg nodig blijkt te hebben, ga ik mogelijk stoppen met werken.
Toch vind ik het een moeilijke afweging. Werken zorgde er ook altijd wel voor dat ik weer op kon laden en hoe gaat dat straks?
Iedereen maakt hierin eigen keuzes. Als werken maakt dat je als moeder gelukkiger bent heeft dit naar mijn idee ook een positieve weerslag op de kinderen. Geeft werk veel extra druk en stess dan wordt het een ander verhaal. Het gaat om balans. (klinkt wel erg cliche he!)
Groetjes,
Marleen
Bedankt voor je blog en je openheid hierin. Goed onderwerp om open over te zijn, zeker ook als Christenen. Kan helaas niet altijd zo vanzelfsprekend idd. Het is voor veel mensen een gevoelig onderwerp waarbij men zich snel aangevallen kan voelen op belangrijke keuzes. Ik vind het fijn dat je dit blog hebt durven schrijven!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Janneke Roosenbrand
ps. persoonlijk ervaar ik het als een luxe dat ik thuis kan zijn voor de kinderen en ruimte heb in mijn hoofd en tijd om mij in te zetten (op onverwachte momenten) voor anderen. Naast HJ zijn baan, dat ons vaak opslokt, zou het voor ons vooral stress opleveren als ik ga werken. Maar ja, het heeft nadelen. Ik voel mij soms wel eens alleen nog moeder bijvoorbeeld, maar is dat erg? daar twijfel ik over. En we hebben niet veel geld, maar is dat erg? Dat denk ik niet.
Hoi Janneke,
BeantwoordenVerwijderenJe blog komt op een mooi moment! Wij zitten hier ook van alles af te wegen en ik herken er zoveel in. Dank je voor het delen!
Ik zoek wat meer uitdaging, m'n man wil graag weer vier dagen om meer bij de kids te kunnen zijn. Maar hoe zoek je dan een baan, voor hoeveel uur? We zijn bang dat het ten koste gaat van de rust thuis, mijn flexibel kunnen zijn om dingen op te vangen (thuis en om ons heen). Ik zou ook moeten stoppen met allerlei dingen in de kerk, op school. Hebben we dat er voor over? Sober leven is een keuze, meer inkomen zal daar niet veel aan veranderen denk ik.
Maar tegelijk... ietsje meer geld zou fijn zijn, 't zou nu met twee huizen meer rust geven. We blijven denken (en praten & bidden)
Gr. Jessica
Janneke, onder je mail van laatst zag ik deze link en uit nieuwsgierigheid ging ik even kijken. Mooie, rustige visie verwoord je hier. Spreekt me echt aan, er zit nadenken achter en balans in. Ik hoop dat het tot een mooi leven leidt. Zal hem eens aan mijn vrouw Jenny laten lezen, die herkent er veel in.
BeantwoordenVerwijderenEén ding is gek, al merk ik dat bij jou niet zo sterk: vrouwen die zo kiezen als jij, voelen zich vaak in de verdediging gedrongen. Waarom eigenlijk? Wat een bewuste keus is, zou best zelfbewuster mogen worden uitgedragen.
groet,
Klaas de Vries
Dag Janneke,
BeantwoordenVerwijderenIk vond het heel leuk zo'n uitgebreide post te lezen over dit belangrijke onderwerp wat -denk ik- de meeste ouders bezig houdt.
Zelf hebben wij ook een goede balans gevonden. Mijn man werkt 36 uur (maar eigenlijk meer, want ook vaak avonden, hij is voorlichter bij een zendingsorganisatie) in 4 dagen en zorgt een dag per week voor de kinderen die thuis zijn en vangt de oudste op uit school.
Ik werk drie dagen en neem nu voorlopig 2 uur ouderschapsverlof per week op zodat ik op donderdag zelf Anna van school kan halen. De drie 'kleintjes' gaan dan een lange en een 'korte' dag naar oma, op wie ze helemaal dol zijn.
Voor ons voelt dit zo goed, ook al is ons leven wel 'vol'. De weken vliegen om. En oh ja, ik vergeet nog: Anna gaat één vrije middag (een werkdag van mij) naar een vriendin van mij die ook met haar naar gymles gaat. Ik zorg dan op vrijdag voor het zoontje van die vriendin.
Zoals je ziet: een hele logistieke onderneming.
Ik ben altijd wel heel voldaan over de verdeling. ik geniet van mijn werk. Ik ben griffier bij een rechtbank en zo kan ik mijn rechtenstudie in praktijk blijven brengen.
De kinderen doen het goed in dit schema gelukkig. Ik realiseer me wel dat, als mijn moeder niet in de buurt had gewoond, en niet mijn gastouder (want wij betalen haar) had willen zijn, of het niet had zien zitten om voor drie kleintjes (waarvan twee kruipende dreumesen) te zorgen, dat het er waarschijnlijk heel anders had uitgezien.
Het goede gevoel bij de opvang is voor mij wel cruciaal. Een oma is wat dat betreft natuurlijk heel vertrouwd.
Groetjes Corine