estafette van de waarheid

ik dacht dat ik in de vakantie aan allerlei dingen toe zou komen.
nee - ik zal jullie niet vermoeien met alle lijstjes...
(jullie hebben vast ongeveer dezelfde)

in elk geval heb ik afgelopen zondagavond weer eens een hoofdstuk gelezen uit het boek 'What is a family?' van Edith Schaeffer.


en laat ik daar maar weer eens een blogje aan wijden.
eerdere blogposts over dit boek kun je vinden als je zoekt onder 'edith schaeffer' op deze weblog.

dit hoofdstuk ging over de waarheid
een gezin kun je met allerlei beelden karakteriseren
eentje daarvan is: estafette van de waarheid

in je gezin geef je altijd iets door
waardevrij bestaat niet
als je bepaalde waarden of gewoonten overboord zet
komen er anderen voor in de plaats
misschien wel de waarde van vrijheid, vrijblijvendheid, verandering
in plaats van discipline en vaste regels

edith schaeffer wijst ons op hebreeën 12,1-2:

Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo'n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij  met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van de troon van God.

je kunt het leven met een estafette wedstrijd vergelijken.
belangrijke punten zijn dan:

1. aan deze wedstrijd hebben eerder anderen mee gedaan; zij zijn zelfs al gefinished. er is een wolk van getuigen die de finish al gehaald heeft en toekijkt. Jezus zelf is daarbij. Hij bidt voor ons, als wij nog aan het rennen zijn.

2. het is niet alleen belangrijk dat Jezus voor ons bidt; het is ook belangrijk dat wij naar hem kijken. niet naar zijn lichaam, maar naar zijn Geest zoals die in de bijbel naar ons toekomt. dat geeft ons kracht om door te gaan.

3. in deze wedstrijd gaat het om een estafette: er wordt iets overgedragen. in de estafette van Christus wordt de waarheid overgedragen.

het gaat er dan om dat we als moeders en vaders ons realiseren dat we iets over te dragen hebben: de waarheid, Jezus zelf! we moeten die vlag niet laten vallen. we moeten ook niet iets anders dan die vlag overdragen.

edith schaeffer vertelt dan verder over aanwijzingen in de bijbel over het doorgeven van de waarheid. ze haalt veel teksten uit deuteronomium aan. misschien weet je wel dat dat bijbelboek eigenlijk het testament van mozes is. voor het volk israël het beloofde land inging en voordat mozes afscheid moest nemen, vertelde hij hen nog één keer alle belangrijke dingen die God hem had gezegd.

voor mezelf ben ik al twee jaar bezig in dit bijbelboek. ik dacht dat er vast waardevolle dingen voor moeders in zouden staan. en dat is ook zo!
ik heb er een dagboek bij en af en toe lees ik een pericoop, denk erover na en schrijf mijn gedachten op. soms schrijf ik ook een gebed op. meerdere malen heb ik er nieuwe en goede dingen van geleerd of werd ik verrast door het evangelie van Gods genade en leiding in dit bijbelboek.
aan te raden dus!

waar het edith schaeffer over gaat, is dat in deuteronomium veel aanwezingen voor ouders staan om hun kinderen de vlag van de waarheid over te dragen.
bijvoorbeeld in deuteronomium 4:

Luister, Israël! De HEERE, onze God, de HEERE is één! Daarom zult u de HEERE, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw kracht. Deze woorden, die ik u heden gebied, moeten in uw hart zijn. U moet ze uw kinderen inprenten en erover spreken, als u in uw huis zit en als u over de weg gaat, als u neerligt en als u opstaat. U moet ze als een teken op uw hand binden en ze moeten als een voorhoofdsband tussen uw ogen zijn. U moet ze op de deurposten van uw huis en op uw poorten schrijven.

dit woord uit de bijbel is natuurlijk ook een aansporing om veel met je kinderen samen te zijn. het christelijk geloof is niet een papiertje vol waarheden waar kinderen hun handtekening onder moeten zetten en die we ze dus uit hun hoofd moeten leren.
het christelijk geloof gaat erom dat Jezus Kurios is, Heer van je leven. zijn genade wil je hele leven doortrekken.
deze genade, dit Heer-zijn van Jezus, kun je je kinderen alleen maar leren als ze elk moment van de dag meemaken hoe dat werkt bij jou. als je ze elk moment van de dag daarover kan vertellen.

een gezin is niet zozeer de plek waar de waarheid uit het hoofd geleerd wordt, maar waar eruit wordt geleefd, waar erover wordt gepraat, gediscussieerd, onderzoek gedaan en gebeden.
het christelijk geloof kent een hoop die sprankelt en benieuwd maakt. hoe breng je dat aan je kinderen over?

het heeft natuurlijk ook gewoon met tijd te maken.
zelf bedacht ik weer in hoeverre we dat misschien aan school hebben overgedragen. en aan de kerk.
hoeveel tijd nemen we eigenlijk om onze kinderen te onderwijzen?
om gesprekken met ze te voeren?
om dingen echt in de bijbel op te zoeken?
om te wandelen en door te praten?
om samen te bidden en te wachten op God?

natuurlijk lezen we uit de bijbel.
en we nemen er 's avonds echt de tijd voor om samen te bidden, om de beurt.
maar hoe snel zijn we toch haastig...
willen we eigenlijk zelf nog dingen doen 's avonds...
en zijn we enigszins uitgeput na de middag en het avondeten...

edith schaeffer haalt ook nog één van mijn favoriete bijbelgedeeltes aan, uit jozua 4:

Die twaalf stenen die zij uit de Jordaan genomen hadden, richtte Jozua op in Gilgal. Hij zei tegen de Israëlieten: Wanneer uw kinderen morgen aan hun vader vragen: Wat betekenen deze stenen? dan moet u uw kinderen laten weten: Op het droge stak Israël deze Jordaan over, want de HEERE, uw God, heeft het water van de Jordaan voor uw ogen doen opdrogen, totdat u overgestoken was,  zoals de HEERE, uw God, met de Schelfzee gedaan heeft, die Hij voor onze ogen heeft doen opdrogen, totdat wij overgestoken waren, opdat alle volken van de aarde zouden weten dat de hand van de HEERE sterk is; opdat u de HEERE, uw God, alle dagen vreest.

ik vind het een prachtig beeld, die stenen.

welke stenen leg jij neer voor je kinderen?
waar botsen ze als het ware tegenaan, zodat ze wel uitleg moeten vragen?
wat hang je aan de muur? de meest trendy bordjes... of ook een bijbeltekst, een bijbels beeld of een herinnering aan een moment dat je God van nabij ervaren hebt?
waar zet je de boekenkast neer, met ook boekjes over de bijbel? keurig op zolder achter de gordijnen. of gewoon in de kamer; zodat ze er tegenaan botsen en het vanzelf gaan lezen?

ik merk voor mezelf dat het ook met zekere discipline te maken heeft.
ik kan nog zoveel ruimte en vrijheid willen inbouwen - sommige zaken zijn zo belangrijk dat ze ingepland moeten worden. dat ze ruimte in je agenda en in je huis in moeten nemen.

waarempel: horen we hier een voornemen voor de tijd na de vakantie?