experiment 1: logeermeisje

deze zomer was de zomer van de experimenten
ik kan er zo drie noemen
- logeermeisje
- New Wine zomerconferentie
- kamperen met kinderen

laat ik om de beurt er wat over vertellen
heb ik mooi weer wat blogposts gevuld ;-)

allereerst ons logeermeisje

al vanaf dat ik een jaar of 14 ben
wil ik graag 'later' voor een pleegkind zorgen
een kwetsbaar kind
dat een andere omgeving nodig heeft

maar ja... 
dat is best een grote beslissing
eentje waar lief achter moet staan
waar de kinderen mee moeten kunnen omgaan
en wat ikzelf ook zou moeten kunnen...

bovendien werd ons aangeraden eerst 'klaar' te zijn
met zelf kinderen krijgen
en tja...
wanneer ben je daar klaar mee?
(daar kan ik wel een ander verhaal over schrijven
ander keertje misschien...)

deze winter hoorde ik via-via over europa kinderhulp
een organisatie die ervoor zorgt
dat kinderen op vakantie kunnen
bij gastouders
kinderen, die anders niet op vakantie kunnen
omdat de situatie thuis er niet naar is
wat financiën of sociale situatie betreft

dat leek me wel wat!
informatiepakket aangevraagd
ons opgegeven voor een gesprek
en voor we het wisten waren we enthousiast!

degene die ik sprak raadde een frans kindje aan
die komt voor de schoolvakanties
dat betekent dat je er zelf druk mee bent
maar dat je ook zonder je eigen kinderen
wat met het logeerkind kunt doen

dus is er drie weken een frans meisje bij ons in huis geweest

een meisje ongeveer even oud als onze dochter (6)
dat was leuk: ze konden samen spelen, slapen, lachen
maar soms ook erg lastig
een ander kind brengt competitie binnen
zeker een kind uit een woonsituatie die niet heel veilig is
en de taal is dan zeker een barrière
(wij snappen weer helemaal
waarom ze altijd afraden
een pleegkind op te vangen
in de leeftijd van één van je eigen kinderen)

over het algemeen kan ik zeggen:
het was een mooie tijd!
en we zouden het zo weer doen!
misschien lukt het volgend jaar wel weer
en misschien kan hetzelfde meisje wel weer komen
zou mooi zijn

het was voor mijzelf een goede oefening
ben ik echt gastvrij?
ook als het mijn eigen vrije tijd kost?
ook als ik merk dat mijn kinderen het moeilijk vinden?
ook als ik er weinig voor terugkrijg?
lukt het me om de taal van dit kind te spreken?
(en dan niet alleen letterlijk natuurlijk)
lukt het me om dit kind in liefde te zoeken
ook als het irritante gewoontes heeft?
kan ik accepteren dat ik een kind niet hoef op te voeden
er alleen maar drie weken voor hoef te zorgen?

allemaal lastige vragen
waar ik nog wel even op kan kauwen...
een pleegkind ontvang je gelukkig niet zomaar...

tegelijk moest ik een boek lezen
voor een recensie in het nederlands dagblad

een boek van robert vosloo over gastvrijheid

een moeilijk boek, met veel theologie en filosofie
en ook uitdagend voor de huidige politiek en samenleving

tegelijk troffen een aantal uitspraken me
gastvrijheid gaat niet vanzelf

De ander is degene die mij mijn vrijheid ontneemt; de ander is degene die schuldgevoelens oproept; de ander is degene die verantwoordelijkheid en verplichtingen met zich meebrengt waar ik geen zin in heb of geen kans toe zie. Daarom is gastvrijheid, als openheid voor de ander of de vreemdeling iets wat meestal niet aangeboren is.  (pag 24)

echte gastvrijheid
kan alleen als je erkent
dat je zelf vreemdeling bent
vreemdeling op Gods aarde
gast van Gods liefde

het is de liefde van God zelf
voor ons vreemdelingen
met rare manieren
die niet zomaar afgeleerd zijn
die ons dringt ons huis en hart open te stellen

het evangelie breekt muren af
en gooit deuren open

wat dat betreft
kun je nog wat verwachten
als je je hart aan Jezus geeft!