onderstaande tekst is donderdag 27 juni
gepubliceerd in het Friesch Dagblad
de foto's zijn gemaakt
door Jonneke Oskam
Elke keer onderbreekt ze me.
“Ik ken nog iemand.
De neef van
mijn buurman.
De bommen hebben zijn arm ook afgehakt.”
Ze maakt het duidelijk
met haar handen,
wil niet wachten tot de tolk het voor me vertaalt.
“Er is nog
iemand.
Zijn been is vermorzeld door de bommen.”
Een keer of drie breekt ze in
een gesprek in
om van nóg iemand te vertellen
wiens lijf en leven vernietigd is
door de telkens terugkerende bomaanvallen.
Haar stad is verwoest,
ze is
gevlucht.
Ze durft niet op de foto:
“Mijn broer woont nog in Syrië.
Als hij ook
veilig in Jordanië is,
dan wil ik wel op de foto.”
Zelfs van de achterkant mag
ik niet een foto maken.
 |
| Windows of Hope |
We zijn bij de workshop “Windows of Hope”.
Het is een
workshop die gericht is
op het verwerken van trauma’s
voor Syrische vrouwen die
naar Jordanië gevlucht zijn.
In dat land worden veel vluchtelingen uit Syrië
opgevangen;
momenteel is zo’n 6% van de mensen die in Jordanië leven,
uit Syrië
gevlucht.
Dat zijn meestal moslims;
in die paar dagen zijn we slechts één
christelijk gezin tegengekomen.
Hulporganisatie ZOA helpt deze vluchtelingen.
Dat doet ze via een Jordaanse organisatie: Arab Woman Today.
 |
| Tijdens de workshop: de ongesluierde vrouwen zijn van AWT |
Met een groep Nederlandse vrouwen zijn we in Jordanië
om mee
te maken hoe het leven van deze vluchtelingenvrouwen is.
ZOA wil graag
verbondenheid tot stand brengen
tussen Nederlandse en Syrische vrouwen.
En
natuurlijk voel ik me verbonden met deze moeder.
Ze durft dan wel niet op de
foto,
maar we raken elkaar aan
en als we afscheid nemen, omhelzen we elkaar.
Zij is ook ‘gewoon’ een moeder
die verlangt naar veiligheid,
vooral voor haar
zoon natuurlijk.
Ze is weduwe en woont bij haar broer.
Hier is ze veilig.
In Syrië was ze dat niet.
Er waren de
bombardementen;
die hun hele stad hebben verwoest.
Maar ook de soldaten van het
regeringsleger,
die soms represailles uitvoerden.
Alle jongemannen tegen een
boom –
en vervolgens werden ze in koele bloede neergeschoten.
Die nacht moest
de moeder van twee jongemannen
op de
lichamen van haar zoons slapen
om ze tegen de honden te beschermen.
Er zijn de
kinderen die soms geronseld worden,
of op klaarlichte dag ontvoerd.
Eigenlijk
is het niet te bevatten.
Misschien dat ze het daarom blijft herhalen:
“Ik ken
nog iemand.
Zijn arm én zijn been raakt hij kwijt door de bommen”.
Voor mij is het ook niet te bevatten.
Wat moet ik zeggen?
Gelukkig zijn daar de Jordaanse vrouwen van AWT.
Hun doelstelling is ‘hope for the hopeless en
voice for the voiceless’.
In de Arabische wereld,
waar vrouwen zo weinig
waardigheid en hoop aangeleerd krijgen,
geven deze christelijke vrouwen hoop
door.
“Als niemand je vertelt dat hij van je houdt,
hef je hoofd op.
God heeft
je gemaakt
en Hij houdt van je”.
Zulke liefdevolle woorden hebben deze vrouwen
nog niet vaak gehoord.
Je ziet dat het ze raakt.
Daarna wordt er getekend: een
zgn. ‘life line’.
De vrouwen tekenen de mooie momenten uit hun leven,
maar ook
de moeilijke.
Deema van AWT bemoedigt de vrouwen:
“Zie je dat er ook pijlen
omhoog staan?
Dat er ook mooie momenten zijn geweest in je leven?
Het kan zo
voelen alsof je hele leven naar is, maar dat is niet zo!
Er is hoop!”
Ik
bewonder deze hulpverleners.
Als Nederlandse vrouw voel ik me met de mond vol
tanden staan.
Wat heb ik nou aan narigheid meegemaakt?
Wat zou ik kunnen
zeggen?
Deze Arabische christenvrouwen weten wat ze zeggen.
Zij zijn zelf
christen in een samenleving waar het hen niet gemakkelijk wordt gemaakt.
Ze
geven geen goedkope troost.
Wat geweldig dat ZOA juist hen heeft uitgekozen om
de hulp uit te voeren!
Terug op de hotelkamer blader ik door mijn bijbel.
Ik kom
uit bij psalm 3,
een gebed dat David schreef toen hij zelf op de vlucht was.
U, HEER, bent een schild om mij heen,
u bent mijn eer,
u
houdt mij staande.
God is een schild –
voor vrouwen die kwetsbaar zijn,
weggebombardeerd, weggevlucht.
God geeft hen eer –
in een cultuur die hen zo
weinig waardigheid meegeeft,
in een situatie waar zoveel vrouwen onteerd zijn.
God houdt hen staande –
als ze neerslachtig zijn en de hoop bijna verloren
hebben.
je kunt op de website van ZOA meer lezen
over de hulp die zij in jordanië bieden
wil je misschien ook overwegen hen te steunen?
via de site kun je doneren
je kunt er ook linkjes naar de verhalen van de andere vrouwen vinden.
bid je mee voor de syrische vrouwen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten