Ik ben weer begonnen.
‘s Ochtends vroeg als de rest van ons gezin langzaam ontwaakt, draaf ik langs de Friese wegen. Voor mij is dit hardlopen een wilsbesluit, ik beleef er nog niet zoveel plezier aan. Eigenlijk houd ik helemaal niet van sporten. En ook niet zo van mijn lijf. Maar dat zal vast met elkaar te maken hebben.
Natuurlijk weet ik dat mijn lijf door God is geschapen. Wonderlijk gemaakt, zoals ik vaak genoeg in Psalm 139 heb gelezen. Drie keer heb ik een pasgeboren kindje op mijn buik gehad. Ik weet hoe wonderlijk dat is. Ik kan genieten van haar dat over mijn rug zwiert, van de krul van een wimper als ik er mascara op borstel. Maar toch… leef ik vooral in mijn hoofd. En een beetje in mijn gevoel. Het lukt me niet altijd goed om in mijn lijf te leven.
lees verder mijn bijdrage in de binnenkamer van sestra deze week
Geen opmerkingen:
Een reactie posten