kruis en identiteit

in deze lijdenstijd
probeer ik eens niet
dingen níet te doen
maar vooral dingen wél te doen

dus ik lees een boek
over het kruis

het zgn. lentbook
van de anglicaanse aartsbisschop:
"looking through the cross"
van graham tomlin

afgelopen week las ik het hoofdstuk
over kruis en identiteit

het kruis is zo een kern van het christelijk geloof
en je wilt het zo graag doorgeven aan je kinderen
dat het geen kwaad kan
er zelf ook weer eens intensief over na te denken,
je gedachten over te laten gaan
nieuwe dingen te lezen
je gevoelens op te schrijven

en dat is mooi genoeg om jullie er iets van mee te geven

* 

misschien ken je het beeld dat maarten luther
schilderde van de zondige mens:
de in zichzelf gekromde mens

ooit liet ik een groep jongeren dat uitbeelden:
probeer jezelf eens helemaal tot een balletje te maken
dan zie je niets - behalve jezelf!

een mens is zo
ziet alleen zichzelf
niet de wereld om zich heen
niet andere mensen
niet God
alleen zichzelf

ik merk ook soms hoe ik alleen mezelf zie
over mezelf nadenk
pieker
onzekerheid en angst
tot in mijn botten

God niet meer zie
de wereld om me heen niet meer
en de ander ook niet

Identity is therefore a much more fluid thing than it was, 
and a source of greater anxiety than it was 
in a world where the boundaries were more fixed. 
We have now greater choice, 
greater opportunities for mobility and change. 
All that is good, 
yet the downside is, what Alain de Bottom called 'Status Anxiety',
an uncertainty
over where we fit within the natural hierarchies of social life,
and a resulting lack of confidence 
in who we really are. 

(...)

we look not outside ourselves,
to a fixed social order, or to God,
to tell us who we are in the grand scheme of things, 
but we look inside to find our true selves. 
[pag 81-82]

de vraag is dan:
wat zegt het kruis
over deze zoektocht naar identiteit?

het kruis verandert mij

het kruis verlost mij van mezelf

ikzelf leef niet meer, 
maar Christus leeft in mij. 
Mijn leven hier op aarde leef ik 
in het geloof in de Zoon van God, 
die mij heeft liefgehad 
en zich voor mij heeft prijsgegeven.
[Gal 2,20]

dat betekent dat ik mezelf, 
tot in het diepst van wie ik ben, 
identificeer met het kruis van Jezus. 

tot in het diepst van wie ik ben,
bepaal ik niet mijzelf,
maar bepaalt Jezus wie ik ben. 

het gaat er bij het kruis niet alleen om
dat Jezus dichtbij ons wil zijn. 

het kruis vraagt mij ook: 
wil ik zo dichtbij Hem komen? 

het kruis vraagt om die persoonlijke betrokkenheid:
laat jij je identiteit door de lijdende Jezus bepalen? 

het kruis staat dan voor sterven
sterven aan jezelf

dat is niet leuk 

het kruis is ook niet leuk 

het is wel nodig

om te breken met het verleden
en opnieuw te kunnen beginnen 

dat je kunt zeggen: 
ik ben een nieuw mens! 

Even more than this, it means
renewing our sense of identity day by day. 
Martin Luther once wrote: 
"Thus a Christian life is nothing else than a daily baptism, 
begun once and continuing ever after. 
For we must keep at it without ceasing,
always purging whatever pertains to the old Adam,
so whatever belongs to the new creature may come forth."
Every day, we are to go back to our baptism, 
reminding ourselves of who we really are in Christ, 
our new selves. 
[pag 93-94]

en dan komt ook die opgerichte mens
tot leven

de mens die anderen ziet
en liefheeft

want het kruis is niet alleen sterven & dood
maar ook liefde

de zelf-opofferende liefde van het kruis
bepaalt wie ik ben
vanaf nu

elke keer weer is het een bevrijding om te bedenken: 
in het christelijk geloof
hoef ik mijn redding niet in mijzelf te vinden 
mijn echte ik is niet in mijzelf te vinden... 

maar buiten mijzelf
in Christus

That is the invitation we are given
from the cross of Christ: 
to start to live out this new identity
we have in Christ: 
redeemed
forgiven
loved
blessed
and called
to give ourselves
for the sake of those God has placed around us
in often small and mundane,
but occasionally large and painful ways. 
It is to live out who we truly are in Christ. 

(...)

And that is the invitation of Good Friday: 
to live as new people
defined not by the past, 
but by the future. 
Defined not by what we have been,
but by what we will one day become: 
restored
redeemed
fully remade
in Christ 
[pag 100-101]