lijdenstijd 2014 (1)

morgen is het aswoensdag
de dag dat de lijdenstijd begint
volgens de christelijke traditie

40 dagen om na te denken
over het lijden van onze Heiland

veel mensen noemen het de vastentijd
maar ik zeg liever 'lijdenstijd'

uiteindelijk gaat het niet om mijn vasten
(al dan niet)
maar om het lijden van de Heer
maar dat is mijn bescheiden mening ;-)

in elk geval
lenen deze weken zich goed
om in je gezin te markeren

vorige maand hield ik een verhaal
over christelijke opvoeding in zwolle

bij elke maand van het jaar
koos ik een christelijk thema
dat (volgens mij) belangrijk is om aan je kinderen door te geven

voor de maand maart koos ik het woord 'lijden'
hieronder wat ik daarover heb gezegd:

* * *

Als je door het jaar heen het verhaal van Jezus een beetje volgt, is het in maart meestal de lijdenstijd.

Dat is de tijd van 40 dagen waarin veel christenen denken aan het lijden van Jezus. Een tijd van soberheid en inkeer.

We kunnen nog zoveel vrolijke Valentijnsdagen vieren; er komt een moment dat wij en onze kinderen begrijpen dat het leven niet met hartjesslingers opgeleukt kan worden. Iets is er grondig mis.

Omdat er iemand doodgaat.

Omdat een kind ongelukkig is.

Omdat er ouders uit elkaar gaan.

Omdat… vul maar in.

Kinderen hebben natuurlijk ook met lijden te maken!

Mijn zoontje bad een half jaar lang voor Syrische kinderen die hun verjaardag niet kunnen vieren. Dat had hij op het jeugdjournaal gezien en maakte zo’n indruk.

Een paar jaar geleden zei een vriendin dat ze het maar liever niet over de dood had met haar kinderen. Er is zoveel narigheid, dat wilde ze nog even bij hen weghouden.

Ik snap de reflex. Maar ik heb er helemaal niets mee, eerlijk gezegd.

Lijden is er in het leven.

En heel veel narigheid.

Volgens mij hebben onze kinderen er alleen maar iets aan als wij als ouders transparant zijn. En laten merken dat het ons ook iets doet.

Dat we onze pijn laten zien.

En ons verdriet.

Onze vragen.

In de bijbel staat het verhaal van Johannes de Doper.

Johannes was een groot profeet en had veel meer invloed dan Jezus.

Maar toen kwam hij in de gevangenis.

En ging hij twijfelen. Was Jezus echt degene die moest komen, die de Messias zou zijn?

In de bijbel staat dit verhaal.

En nog veel meer vragen en pijn van gelovige mensen.

God stuurt ons niet weg als we pijn hebben.

Of als we vragen hebben.
Als we het uitschreeuwen.

God luistert naar ons.

God geeft ons ruimte.

En soms ook antwoord.

God gaat zelf het lijden in.

Jezus heeft meer geleden dan wij ons ooit kunnen voorstellen.
En ik geloof (dat ervaar ik niet altijd), ik geloof dat Jezus de angel uit ons lijden heeft gehaald.  

Neem in de maand maart de tijd om met je kinderen over het lijden te praten.

De krant te lezen en daardoor over door te praten.

Kaarten aan de zieken te schrijven en voor ze te bidden.

Misschien wel te vasten van bepaald eten en het geld aan de armen te geven.

Lees de verhalen over de lijdende Jezus.

Dat het lijden niet aan God voorbij gaat.

Dat God niet alleen met liefde en mooi te maken heeft.

Maar dat er ook het angstzweet van Jezus is.

En het bloed.

En dat Jezus roept: “Het is volbracht!”

Maart is de maand van het lijden.

Knip dat niet weg uit je geloof en uit het leven van je kinderen.