"eensgezind volharden in het gebed"

Dezen bleven allen eensgezind volharden in het bidden en smeken, met de vrouwen en Maria, de moeder van Jezus, en met  Zijn broers.

[Handelingen 1:14 HSV]

We hebben nog maar net Pasen gevierd of Hemelvaart en Pinksteren dienen zich alweer aan. Misschien heb je de 40 dagen voor Pasen wel tijd genomen om je in het lijden van Jezus te verdiepen. Als je aandacht besteed aan het lijden van Jezus, neemt je verwondering en dankbaarheid toe. Pasen is dan ook echt een feest: Hij leeft! De dood is overwonnen!

Niet alleen naar Pasen kun je toeleven, dat kan ook voor het Pinksterfeest. De leerlingen van Jezus deden dat ook. De tijd tussen Jezus’ opstanding en het moment van de uitstorting van de Geest werd voor hen bepaald door Hemelvaart: daarvóór waren er de momenten dat Jezus aan hen verscheen en daarná bleven ze alleen achter, want Jezus was er niet meer. De vijftig dagen tussen Pasen en Pinksteren waren voor de leerlingen dus een tijd van vreugde en weerzien, maar ook een tijd van gebed en verlangen. Het lijkt me een uitdaging om vreugde en verlangen zelf ook een plek te geven in deze tijd.  

Komende week is het Hemelvaart: het moment dat voor de leerlingen vreugde omsloeg in verlangen. Na de dag van Hemelvaart staat in de bijbel beschreven hoe de leerlingen samenkwamen om te bidden. Het is maar een korte zin in Handelingen 1, maar hij raakt me altijd weer. Ik zie de leerlingen voor me, hun eensgezindheid en hun aanhoudend gebed. Hun samenzijn wordt benoemd: het gaat niet alleen om de 11 discipelen, maar ook de vrouwen en Maria worden met ere genoemd. Het is echt een gezamenlijk gebed, tien dagen van intense gemeenschap.

Lees deze week verder in de Binnenkamer van Sestra...