tranen en welkom

ik weet niet wat dat is
maar de laatste jaren
kan ik in de kerk
zomaar in tranen uitbarsten

een verlangen
dat zomaar in een lied wordt verwoord
en een diepe snaar raakt

een verlies
dat aan een lied is gaan kleven
en ik opeens weer voel

of gewoon iets moois
iets blijs
iets van God
of juist van mensen - en God

ik kan zomaar gaan huilen
en ik laat het tegenwoordig maar gebeuren ;-)
vanuit de gedachte
"als je ergens mag huilen, dan in de kerk"

vanmorgen en vanmiddag waren er zomaar twee momenten
die bij elkaar hoorden

vanmorgen hoorden we in onze nieuwe kerk
(waar ik soms nog best moet wennen)
het lied dat voor mij zo prachtig verwoordt
waarom God & welkom bij elkaar horen



als zo'n lied wordt gedraaid
in de kerk
lopen de tranen langs mijn wangen

wat verlang ik ernaar dat de kerk zo'n plek is
waar iedereen gewoon mag komen
waar heling is
en een liefdevolle omarming
rust en toekomst
en dat er mensen komen
dat God er is

een lied van verlangen dus...

en vanmiddag zag ik het gebeuren!

we waren in een internationale dienst
en vierden avondmaal

de voorganger,
grijs haar, vriendelijke blik,
hij wás gastheer namens Christus

aan alles kon je dat zien

en die mevrouwen op de voorste rij
rolstoel
moeilijk lopend
hij liep naar ze toe met de schaal brood
Brood des Levens
Christus zelf

hij wachtte niet tot ze overeind kwamen
en moeizaam naar hem toeliepen
maar hij kwam zelf

met de vriendelijkheid
en tederheid
van de Heer zelf
reikte hij ze het brood

Kom, als je moe bent van je vlucht.
Hier ben je veilig, hier is rust.
Kom, met je wanhoop en verdriet.
Hier mag je weer een toekomst zien.
Met open armen word je ontvangen.