Biddag met een krant

Vandaag is het biddag. 

Misschien bid je vanavond in de kerk. 

Of thuis. 

Speciaal voor biddag een column die een week geleden in het Friesch Dagblad stond: 

De juf van groep 3 kwam grijnzend naar me toe. 

Het was biddag geweest, het was al een aantal jaren geleden. 

Onze oudste dochter had ook iets om te bidden: 

“Juf, zullen we bidden voor Egypte, want het gaat daar helemaal niet goed met Mubarak enzo?” 

En dus bad de klas voor Egypte, hoewel de meeste kinderen geen idee hadden wie Mubarak was. 

Nu mijn kinderen iets groter zijn, merk ik dat ze regelmatig best wat meekrijgen van het wereldnieuws. 

Op school kijken ze in sommige klassen elke dag Jeugdjournaal, en ook thuis zien ze dat regelmatig via de app op de tablet en ze pakken zelfs soms uit zichzelf de papieren krant.

Misschien zullen niet al jullie kinderen de krant lezen. Het feit dat je deze column leest, is in elk geval goed nieuws: jullie hébben een krant! 

Toch hebben we als ouders soms maar zo weinig door wat onze kinderen meekrijgen van wereldnieuws. Wat zien ze eigenlijk als ze Jeugdjournaal kijken en wat vinden ze ervan? Nemen we als ouders eigenlijk wel de tijd om ook eens samen te kijken, om samen te bidden en erover door te praten?

Hoe is dat in jouw gezin?

Als vaders en moeders kun je soms zo weinig tijd hebben om het nieuws bij te houden. 

Het overkomt mij in elk geval regelmatig dat ik een paar dagen geen krant lees. 

Ook kun je soms de vermoeidheid voelen toeslaan bij wéér een bomaanslag, tropische storm of dictator. 

Het voelt alsof de wereld eindeloos rondjes draait en leed na leed aan de aardbol blijft vastplakken. 

Wat maakt het uit of ik wel of niet de krant lees?

Toch is er een aantal redenen om wel die krant te blijven lezen, om samen dat Jeugdjournaal te gaan kijken en om te blijven bidden en praten over het nieuws:

-         

1. Voor veel volwassenen is het lijden op de wereld moeilijk te rijmen met hun geloof in God. 

Toch héb je als ouders een manier gevonden om als gelovige in de wereld te staan. 

Leg je kinderen uit hoe dat voor jou is, wat voor jou de momenten van twijfel zijn, maar ook van hoop. 

Waarom je gelooft dat een leven zónder God nog veel vreselijker is bij de aanblik van narigheid.

-       

2.  Als jij niet met je kinderen over de ellende op de wereld praat, doen anderen dat of krijgen ze hun visie en vorming ergens anders vandaan. 

Het viel één van onze kinderen laatst op: “Mam, toen er op school over de aanslagen in Parijs werd gepraat, hadden veel kinderen het alleen maar over wraak. Dat vind ik echt niet zo christelijk, hoor.” 

Als christenen willen we onze kinderen de ‘regel’ van Romeinen 12 willen leren (Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede), maar dat gaat niet vanzelf.

Deze weken noemen we wel de veertig-dagen-tijd:

 de weken waarin we ons verdiepen in het lijden van Jezus Christus. 

Neem deze dagen eens de tijd om met je kinderen het lijden van Jezus en het leed in de wereld te overdenken, bespreken en ervoor te bidden. 

Begin maar eens met bidden voor de huidige president van Egypte!