nieuwe moedercursus over ... ?

vorig jaar heb ik met een vriendin in ons stadje een moedercursus gegeven. dat waren 5 ochtenden waarin we met een groep (christelijke) moeders nadachten over opvoeding vanuit ons geloof.
er waren praatjes; oefeningen; gesprekken; filmpjes en liedjes; veel geklets en natuurlijk veel plezier. de moeders gaven allemaal aan dat ze het erg zinnig, bemoedigend en leuk vonden.

daarom hebben we besloten dat we dat dit jaar graag weer willen doen!
vorig jaar hadden we als basis het boek van sally clarkson, 'de roeping van het moederschap'. vreselijke titel, maar erg mooi boek! (in deze blog kun je daar bijvoorbeeld iets over lezen)

dit jaar willen we graag een ander boek doen. ik vind het zelf leuk om een ander boek door te werken en voor de moeders die vorig jaar ook mededen is het wel afwisselend.

we zitten te denken aan twee boeken.

als eerste het boek van sarina brons-van der wekken, 'ruimte door regels'. sarina brons is psycholoog, opvoeder, schrijver. ze heeft een aantal boeken over opvoeding geschreven; schrijft columns en houdt lezingen.
op de site van de uitgever staat over dit boek: Een kind zonder grenzen in de opvoeding heeft het niet getroffen. In Ruimte door regels maakt Sarina Brons duidelijk hoe belangrijk, veilig en waardevol het stellen van grenzen voor je kind is. Alle belangrijke elementen komen daarbij aan de orde, zoals belang, doel en uitwerking van grenzen, de moeite om grenzen te stellen en de verhouding tussen grenzen, liefde en verantwoordelijkheid.
Steeds met duidelijke uitleg, adviezen en tips. Door middel van prikkelende vragen in de tekst wil de auteur ouders daarnaast laten nadenken over hun eigen keuzes en oplossingen.
Ze bemoedigt ouders met haar visie dat grenzen je kind helpen om op een goede manier groot te worden.
op deze site kun je ook een fragment uit het boek lezen.
het leuke van dit boek lijkt me het onderwerp: ruimte en begrenzing. typisch een thema waar veel moeders / vaders / opvoeders in 2010 druk mee bezig zijn. ik vind het prettig daar met een goed boek over na te denken; iemand die er verstand van heeft en tegelijk overtuigd christen is. van anderen hoor ik positieve verhalen over de boeken en columns van sarina brons.

de tweede optie is een boek van bert reinds, 'we hebben allemaal wat'. bert reinds is pedagoog, opvoeder, hulpverlener en schrijver.
in deze en deze blog heeft hij iets over zijn nieuwe boek geschreven.
er is een speciale website: we hebben allemaal wat.nl waar je vanalles over het boek kunt lezen. daar staat over het boek: 'Ach, we hebben allemaal wat.' Het klinkt vaak zo negatief. Maar draai het eens om en bekijk het als compliment. We hebben allemaal iets van onszelf om toe te voegen. Zeker als het gaat om opvoeden, om een opbouwend gezinsleven. Bert Reinds weet met praktische voorbeelden en heldere oneliners een nieuwe boost te geven aan de moderne opvoeding. Tegelijkertijd haalt hij de druk af van de hoge idealen die jonge ouders zich vaak stellen: we hebben namelijk allemaal wat! Maak daar gebruik van en laat je daarbij inspireren door dit boek en de bijbehorende website. Boek en website zijn zo opgezet dat zowel de individuele lezer ermee overweg kan als een groep ouders die met elkaar verder wil nadenken over de opvoeding van hun kroost.

als je het boek koopt, krijg je een toegangscode tot de website. op het onderdeel van de website dat open is, kun je trouwens ook een hoofdstuk van het boek lezen.

het leuke hiervan lijkt me dat het een goed startpunt is om juist als groep moeders iets van elkaar te leren en ervaren. bovendien is het een boek met thema's waar ik ook wel eens over peins: echtheid van mijzelf als opvoeder; idealen uit de wereld om mij heen en idealen van mijzelf; omgaan met de weerbarstige werkelijkheid. meer de wat psychologische thema's dus, waarvan het juist leuk is om ze in een kring met meer moeders te overdenken om ook niet in je eigen gedachten vast te lopen ;-)

waarom schrijf ik nou deze blog?

om jullie te vragen mee te denken!

welk boek zullen we gaan doen?

zijn er misschien meelezers van deze blog die één van deze boeken al gelezen hebben; of allebei? je hebt nu de kans er iets over te vertellen!

helemaal top zou natuurlijk zijn als je de boeken aanschaft en ze alvast voor me leest... maar dat valt waarschijnlijk onder een te groot optimisme...

helemaal bovenaan in de zijkant van deze blog heb ik een poll toegevoegd waarop je kunt stemmen. maar een reactie met wat meer woorden is ook van harte welkom.

ik laat horen wat we gaan doen!

genade en nog meer

wat is in één woord de kern van het christelijk geloof?
...
(vul maar in voor jezelf :-)

dat lijkt me ook wat je graag aan je kinderen door zou willen geven.
het lijkt me belangrijk daar over na te denken.
ook tegenover wat anderen (niet) geloven. ook tegenover de islam; daar zou ik nog een keer over bloggen. hier komt ie!

tijdens de studiereis islam die ik deze maand deed, werd deze vraag ook gesteld. antwoorden die genoemd werden:
- genade
- Jezus
- overgave

de kern van de islam zal door moslims vast met andere woorden worden weergegeven. het woord 'islam' betekent 'onderwerping'. onderwerping aan de wil van allah die door de koran geopenbaard is. bestudering van de koran is dus vooral belangrijk om te weten hoe je moet leven, aan welke wetten en regels je je moet onderwerpen.
de bron van de islam is de islamitische wet, die onder andere via de koran bij de mensen komt.

ik vind het altijd belangrijk om te benadrukken dat christenen niet in een boek geloven. de kern van ons geloof richt zich niet op een boek, maar op een persoon. de Heer Jezus Christus zelf!
tijdens de studiereis ben ik daar weer opnieuw van onder de indruk gekomen.
de Heer zelf komt naar ons toe, in persoon.
de Zoon van God redt ons, helemaal zelf.
de Geest van God wil in ons wonen, heel dichtbij.

voor christenen is niet het boek het belangrijkst, ook niet de wet.
in romeinen 10,4 staat: "De wet vindt zijn doel in Christus, zodat iedereen die gelooft rechtvaardig zal worden verklaard."

dat is het eerste punt dat ik jullie als moeders, vaders, opvoeders mee wil geven.
laat die kern niet ondersneeuwen!
ook christenen kunnen aan hun kinderen doorgeven dat geloven gaat om regels, om 'hoe moet het ' en 'hoe kan ik God aangenaam zijn'.
voor je het weet, zijn regels heel belangrijk geworden, zonder dat daar het failliet van alle regels bij het kruis bij komt kijken.

ga zelf als moeder, als opvoeder, altijd weer naar het kruis terug.
maak je kinderen duidelijk dat geloof niet een setje regels is, maar dat God ons redt uit onze ellende en dat we een Verlosser nodig hebben!

maar... er komt nog wat!

als moslims in het westen komen, schrikken ze soms erg.
als je in amsterdam komt en je komt als eerste op de wallen terecht...
bedenk dan dat niet-westerse mensen het westen zien samenvallen met het christendom. in het westen is iedereen christelijk; dus wat je in het westen ziet, is het christendom.

moslims (en anderen) zeggen dan: die christenen hebben het lekker makkelijk.
ze doen allerlei dingen die van God niet mogen; ook in hun boek verboden zijn.
en dan zeggen ze: wij geloven in de erfzonde, we kunnen er niets aan doen.
we bidden om vergeving en die geeft God graag.

tja...

klinkt als heel terechte kritiek toch?

op wat voor manier functioneert de genade bij ons?
dat vroeg Paulus zich natuurlijk ook al af in romeinen 6: Betekent dit nu dat we moeten blijven zondigen om de genade te laten toenemen?
zijn antwoord is: Dat in geen geval. Hoe zouden wij, die dood zijn voor de zonde, nog in zonde kunnen leven? Weet u niet dat wij die gedoopt zijn in Christus Jezus, zijn gedoopt in zijn dood? We zijn door de doop in zijn dood met hem begraven om, zoals Christus door de macht van de Vader uit de dood is opgewekt, een nieuw leven te leiden. Als wij delen in zijn dood, zullen wij ook delen in zijn opstanding.
dus: genade wil altijd iets uitwerken in ons leven.
genade is niet alleen dat er iets slechts wordt weggenomen. maar dat er ruimte is voor zoveel nieuwe, goede dingen. en God wil die zelf in ons bewerken, door het werk van de Geest.

leer dat je kinderen ook.
dat genade niet goedkoop is.

anders zou genade alleen om het kruis gaan; zou het niet uitmaken of Jezus ook weer opgestaan is; en zou het niet uitmaken hoe ons leven eruitziet.

maar zo is het niet!
Jezus is opgestaan!
om te laten zien waar God met ons naar op weg is: naar een geweldig nieuw leven.
om te laten zien dat het zeker wel uitmaakt wat voor leven we leven.
de Geest is gekomen
om ons aan Christus te verbinden; er steeds meer voor te zorgen dat ons leven iets van Christus laat zien

dat is dus het tweede punt dat ik jullie graag wil meegeven.
maak je kinderen duidelijk dat genade niet een makkelijke oplossing voor de zonden is.
maar dat genade altijd verder gaat; dat het kruis altijd verder gaat in de opstanding.
dat het zeker wel uitmaakt hoe je leven eruit ziet.

en daar hoort tenslotte ook een lied bij dat we zongen op cyprus
Christus wil alles voor ons, alles in ons zijn
geef jij je over?

Be Thou my vision, O Lord of my heart;
Naught be all else to me, save that Thou art.
Thou my best thought, by day or by night,
Waking or sleeping, Thy presence my light.

Be Thou my battle-shield, sword for my fight,
Be Thou my dignity, Thou my delight.
Thou my soul's shelter, Thou my high tower.
Raise Thou me heavenward, O Power of my power.

ben jij ook zo'n bange moeder?

de afgelopen anderhalve week heb ik niet gepost op deze blog. ik was namelijk niet in nederland; maar een week op cyprus! met een aantal voorgangers / kerkelijk werkers heb ik een studiereis gehad; over het onderwerp 'de islam'.

zelf ben ik zijdelings betrokken bij het werk van Evangelie & Moslims en heb ik in het verleden via stage kennis gemaakt met het werken onder moslims en 'muslim background believers'. ik wilde daarom graag deze reis maken, om mijn kennis te updaten en met elkaar na te denken over islam en het contact met / bereiken van moslims.
het was zeer de moeite waard!

heerlijk om colleges te volgen; diep na te denken en met elkaar te debatteren. en heerlijk om met 22 graden buiten te zitten en te genieten van goed gezelschap.
wel even wennen om weer in nederland te zijn...

één van de dingen die mij erg heeft getroffen, waren de woorden van een voorganger op cyprus; een christen afkomstig uit het midden-oosten.
hij gaf aan dat westerse christenen vaak zo paranoide bang voor de islam zijn.
zijn opmerking daarbij: waar is ons geloof in de soevereiniteit van God?

ik moet eerlijk zeggen dat ik soms ook een bang mens / bange moeder ben. het moeder worden heeft allerlei extra angsten wakker geroepen. gaat het wel goed met mijn kinderen? doe ik het wel goed als moeder? zal niemand ze pijn doen? zullen ze de Heer wel echt leren kennen en met Hem willen leven?

misschien herken je dat wel.

ook de islam kan mij als mens, als moeder angst aanjagen.
in wat voor omgeving zullen mijn kinderen opgroeien?
in hoeverre zal het ze moeilijk worden gemaakt om als volgeling van Jezus te leven? zullen moslims ze dat moeilijk maken; of juist moslimhaters die dan maar elk geloof verbannen tot achter de voordeur?

en dan hoor ik: geloof je nog wel in de soevereiniteit van God?

dat klinkt als een term uit oude dogmatiek boeken.
soevereiniteit van God betekent dat God de macht over de wereld heeft; dat God het recht heeft om autoriteit over deze wereld uit te oefenen. geloven in Gods soevereiniteit heeft dus veel te maken met vertrouwen in God zelf en in zijn plan.
(voor een blogje hierover zie deze link)

de voorganger op cyprus zei: natuurlijk gaat het hier over Gods plan; ook de islam heeft een plek in Gods plan!
als je vooral bang bent voor de islam, kun je jezelf zomaar betrappen op de gedachte van wantrouwen in Gods plan. zou de islam wel in Gods plan passen; is het niet juist een mislukking van Gods plan?
ik heb deze week gehoord en geleerd: zie de islam als onderdeel van Gods plan en vertrouw op God.

ik zie dat ook bij christenen uit de wereld van de islam. hoe groot is hun vertrouwen op God en hoe beschamend is voor ons, westerse christenen?
hoe vaak koesteren wij onze vrijheid en onze welvaart, terwijl die minstens zulke grote vijanden van God kunnen zijn / worden...

het nadenken over de islam heeft mij weer geholpen God meer centraal te stellen in mijn leven. ik heb weer ontdekt hoe het kruis van Christus midden in mijn wereld, mijn leven wil staan en hoe goed dat is.

de liederen die we zongen pasten daar zo mooi bij:
(zie de linkjes voor de melodie)

Amazing grace! how sweet the sound,
that saved a wretch like me!
I once was lost but now am found,
was blind but now I see.

My Jesus, I love thee, I know thou art mine;
for thee all the follies of sin I resign.
My gracious Redeemer, my Savior art thou;
if ever I loved thee, my Jesus, 'tis now.

het lijkt me leuk om wat te posten over islam in de komende weken. ook omdat ik er weer van doordrongen ben, hoe belangrijk het is om als christenen daarover na te denken. ook als ouders; hoeveel hebben onze kinderen er niet nu of in de toekomst mee te maken?

ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en in hoeverre jullie dit een zinvol onderwerp vinden voor deze blog!

fotos: cyprus islamreis januari 2010

januari: nieuwe tafel!

en dan is het zomaar weer januari

de kerstboom is gisteravond in een nieuwsjaarvuur opgefikt (geen foto's van helaas); het adventshuis staat klaar om opgeborgen te worden; dus het viertafeltje is weer helemaal leeg!

voor januari wilde ik graag winterdingen:

• een poster van de action (al in september gekocht)


• kaarsjes die de kinderen elk jaar van oma voor sinterklaas krijgen


• boek dat christi vorig jaar voor kerst van de kerk kreeg: sneeuwsporen


• foto van ons besneeuwde huis die we als kerstkaart kregen


• lied erboven dat past bij het begin van een nieuw jaar en dat ik onze kinderen graag wil leren: 'k Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God

er komen vast nog wel meer dingen bij; misschien nog wat foto's van de kinderen in winterweer; misschien nog dingen die we vinden of die we mooi vinden.

in elk geval staat er nu weer wat!