ben jij ook zo'n bange moeder?

de afgelopen anderhalve week heb ik niet gepost op deze blog. ik was namelijk niet in nederland; maar een week op cyprus! met een aantal voorgangers / kerkelijk werkers heb ik een studiereis gehad; over het onderwerp 'de islam'.

zelf ben ik zijdelings betrokken bij het werk van Evangelie & Moslims en heb ik in het verleden via stage kennis gemaakt met het werken onder moslims en 'muslim background believers'. ik wilde daarom graag deze reis maken, om mijn kennis te updaten en met elkaar na te denken over islam en het contact met / bereiken van moslims.
het was zeer de moeite waard!

heerlijk om colleges te volgen; diep na te denken en met elkaar te debatteren. en heerlijk om met 22 graden buiten te zitten en te genieten van goed gezelschap.
wel even wennen om weer in nederland te zijn...

één van de dingen die mij erg heeft getroffen, waren de woorden van een voorganger op cyprus; een christen afkomstig uit het midden-oosten.
hij gaf aan dat westerse christenen vaak zo paranoide bang voor de islam zijn.
zijn opmerking daarbij: waar is ons geloof in de soevereiniteit van God?

ik moet eerlijk zeggen dat ik soms ook een bang mens / bange moeder ben. het moeder worden heeft allerlei extra angsten wakker geroepen. gaat het wel goed met mijn kinderen? doe ik het wel goed als moeder? zal niemand ze pijn doen? zullen ze de Heer wel echt leren kennen en met Hem willen leven?

misschien herken je dat wel.

ook de islam kan mij als mens, als moeder angst aanjagen.
in wat voor omgeving zullen mijn kinderen opgroeien?
in hoeverre zal het ze moeilijk worden gemaakt om als volgeling van Jezus te leven? zullen moslims ze dat moeilijk maken; of juist moslimhaters die dan maar elk geloof verbannen tot achter de voordeur?

en dan hoor ik: geloof je nog wel in de soevereiniteit van God?

dat klinkt als een term uit oude dogmatiek boeken.
soevereiniteit van God betekent dat God de macht over de wereld heeft; dat God het recht heeft om autoriteit over deze wereld uit te oefenen. geloven in Gods soevereiniteit heeft dus veel te maken met vertrouwen in God zelf en in zijn plan.
(voor een blogje hierover zie deze link)

de voorganger op cyprus zei: natuurlijk gaat het hier over Gods plan; ook de islam heeft een plek in Gods plan!
als je vooral bang bent voor de islam, kun je jezelf zomaar betrappen op de gedachte van wantrouwen in Gods plan. zou de islam wel in Gods plan passen; is het niet juist een mislukking van Gods plan?
ik heb deze week gehoord en geleerd: zie de islam als onderdeel van Gods plan en vertrouw op God.

ik zie dat ook bij christenen uit de wereld van de islam. hoe groot is hun vertrouwen op God en hoe beschamend is voor ons, westerse christenen?
hoe vaak koesteren wij onze vrijheid en onze welvaart, terwijl die minstens zulke grote vijanden van God kunnen zijn / worden...

het nadenken over de islam heeft mij weer geholpen God meer centraal te stellen in mijn leven. ik heb weer ontdekt hoe het kruis van Christus midden in mijn wereld, mijn leven wil staan en hoe goed dat is.

de liederen die we zongen pasten daar zo mooi bij:
(zie de linkjes voor de melodie)

Amazing grace! how sweet the sound,
that saved a wretch like me!
I once was lost but now am found,
was blind but now I see.

My Jesus, I love thee, I know thou art mine;
for thee all the follies of sin I resign.
My gracious Redeemer, my Savior art thou;
if ever I loved thee, my Jesus, 'tis now.

het lijkt me leuk om wat te posten over islam in de komende weken. ook omdat ik er weer van doordrongen ben, hoe belangrijk het is om als christenen daarover na te denken. ook als ouders; hoeveel hebben onze kinderen er niet nu of in de toekomst mee te maken?

ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en in hoeverre jullie dit een zinvol onderwerp vinden voor deze blog!

fotos: cyprus islamreis januari 2010