zondag 17 maart 2013

liedje gethsemané

vandaag was ik de juf van de kinderclub
het ging over Gethsemané

we gebruiken deze lijdenstijd het materiaal van sAmen
thema is "Hij voor ons"

in het boek deden ze de suggestie het verhaal
uit te beelden met playmobilpoppetjes

dat heb ik boven ook gedaan

erg mooi!

de eenzaamheid van de Heer kun je goed laten zien:
telkens minder mensen

eerst nog alle mensen die uitlopen om voor Jezus Hosanna te zingen



dan alleen de leerlingen die overblijven
om samen te eten

de piraat was Judas ;-)
die ging weg om de Heer te verraden



en dan de verlatenheid in Gethsemané
zijn vrienden vallen in slaap
Jezus is alleen
en doodsbang



we maakten een poster met de kinderen om de onderdelen van het verhaal te verbeelden:
- in het midden een ingekleurde afbeelding van Jezus die bidt
- daaromheen een krans van klimopbladeren, met lijmpistool vastgezet (in die krans is Jezus alleen, bovendien verbeelden ze de tuin; en klimop is ook nog symbool van leven)
- plaatjes van slapende mensen er om heen geplakt
- bloeddruppels van rood papier, door de jongens uitgeknipt en geprikt en opgeplakt

als we terug in de kerk komen
met de kinderen
zingen we altijd een lied
graag een kinderlied
om zo de kinderen weer in de gemeente te laten opnemen

ik kon maar geen lied over Gethsemané vinden!
veel prachtige volwassenliederen
die echt te moeilijk zijn voor kinderen
mooie kinderliedjes
die de gemeente dan weer niet kent

dus...
heb ik er zelf maar eentje geschreven

op de wijs van 'Jozef zoekt zijn grote broers'
die verhalen hebben we de eerste week van het project
'Hij voor ons' (over verlatenheid) behandeld

hierbij volgt de tekst
je bent vrij om 'm te gebruiken :-)



Petrus en de and’re twee


Komen in Gethsemané
Jezus vraagt hen om te waken,
Maar dat doen ze niet – ze slapen
Doodsbang en alleen is Hij
Hij voor ons – Hij maakt ons vrij

Op zijn knieën valt Hij neer
Jezus in Gethsemané
Bloedig zweet Hij, vurig bidt Hij
“Vader, kan het anders?” smeekt Hij.
Doodsbang en alleen is Hij
Hij voor ons – Hij maakt ons vrij  

dinsdag 12 maart 2013

bidden met kinderen - gastblog!

vandaag een gastpost!
van dominee matthijs schuurman, predikant van de hervormde gemeente in oldebroek

hij schreef het voor het blad HW Confessioneel 
en plaatste het eerder op zijn eigen weblog

ik vind het erg mooi
en hoop dat jullie er ook wat aan hebben!


Bidden met kinderen

‘Here, dank U voor de roze bloemetjes, voor de prinsessen, voor eten van de prinsessen en het kasteel van de prinsessen, om Jezus’ wil, amen.’ Zo bidt onze jongste dochter van 3 geregeld na de maaltijd. Onze zoon van 5 dankt geregeld na het eten: ‘Dank u voor het eten en voor de brandweer en de ambulances dat zij niet in brand vliegen, om Jezus’ wil, amen.’ Het geeft soms een ongemakkelijk gevoel. Maar het laat ook weer mooi zien wat bidden is: alles waar je aan denkt, alles wat je bezig houdt bij God brengen.
Vast ritueel
Bidden is voor kinderen belangrijk. Zeker als het voor hen een vast ritueel is. Ik hoor wel eens dat kinderen van hun (oppas)opa en (oppas)oma leren bidden. De eigen vader en moeder leren hen niet meer bidden. Terwijl deze ouders het wel in hun opvoeding hebben meegekregen. Komen zij bij opa en oma waar bidden voor het eten een vast ritueel is, dan nemen de kleinkinderen dat over en willen zij ook thuis voor het eten bidden.
Bidden verdwijnt vaak niet helemaal uit de opvoeding. Ook al gaan ouders niet meer naar de kerk en hebben ze overdag geen moment waarop er als gezin gebeden wordt, ’s avonds voor het slapen gaan wordt er vaak wel gebeden. Dit ritueel van het avondgebed is voor zowel kinderen als voor ouders een belangrijk moment. Dit gebed biedt de gelegenheid om terug te kijken op de afgelopen dag en de gelegenheid om rust en vertrouwen voor de nacht te vinden.
met kinderen bidden
Met kinderen bidden is van groot belang. De godsdienstpedagoog Friedrich Schweitzer vertelt in een van zijn boeken, dat jongvolwassenen aangeven dat het gezamenlijk gebed in hun gezin ontbrak en dat zij het gemist hebben dat hun vader en moeder met hen gebeden hebben.
Kinderen luisteren vaak goed naar gebeden. Geregeld krijgen wij na het bidden een vraag van een van onze kinderen. ‘Heeft God een vader?’ vroeg onze jongste dochter pas. Deze vraag leidde tot een kort gesprek over de Here Jezus die wel een Vader in de hemel had. Schweitzer geeft aan, dat kinderen door het bidden leren, dat God geen anonieme macht is, maar een levende Persoon met wie gesproken kan worden.
bidden opent de ogen
Bidden opent ook de ogen voor de wereld om ons heen. Voor de schepping bijvoorbeeld: Onze dochter die geregeld bidt voor de roze, de blauwe, de gele bloemetjes. Of voor de medemens in nood: Toen wij een keer baden voor degenen die geen huis hadden om in te wonen en onder een brug moesten slapen, sprak dat erg tot de verbeelding. Lange tijd baden onze kinderen ook voor de mensen die onder de brug moesten slapen. En ook dat riep vragen op: waar moesten deze mensen zich wassen? Na enig nadenken kwamen ze met een oplossing: ze moesten zich in de sloot wassen. Zonder dat het onze bedoeling was, leerden onze kinderen daardoor dat er ook in ons eigen land armoede is en dat wij ook een zekere verantwoordelijkheid hebben voor arme mensen.
Uit onderzoek blijkt dat de gedachte van kinderen over bidden meegroeit met hun persoonlijke ontwikkeling. Tot 7 jaar hebben ze vaak geen duidelijk beeld. Wel merken ze dat bidden te maken heeft met God. Verder zijn ze vooral bezig met de uiterlijke vormen: handen samen, ogen dicht, stil zijn, bepaalde vaste gebeden uitspreken, het overnemen van woorden van anderen. Vanaf 7 jaar groeit de verwachting dat God ook iets doet met de gebeden die uitgesproken worden. Vanaf 9 jaar worden de uiterlijke vormen minder belangrijk, maar wordt het gebed steeds meer gezien als een persoonlijk gesprek met de Here. Wanneer deze ontwikkeling door ouders en leerkrachten gestimuleerd wordt, helpen zij om de kinderen een eigen geloof, een eigen relatie met God te vinden.
geschreven voor HWConfessioneel