zondag 27 maart 2016

Maria Magdalena

Maria Magdalena

Te vaak al heb ik afscheid moeten nemen.
Te vaak heb ik teveel verloren.
Van mezelf.
De mensen om me heen.
Ik dacht zelfs dat ik God verloren was.

Toen heeft Hij me gevonden.
Jezus. Mijn rabbi.



Hij heeft mijn geest tot leven gewekt.
Mij aan het leven teruggegeven.
Ik leefde weer.
En ik wilde altijd bij Hem blijven.


Maar we verloren Hem.
Weg was Hij.
Verdwaald in de dood.
Opnieuw een afscheid.

Ik zocht Hem.
Maar zelfs in mijn verlies kon ik Hem niet vinden.
Zelfs het laatste, zijn lichaam, leek verloren te zijn.

Hoe moest ik verder?
De boze geesten waren wel weg. Die had Hij verjaagd.
Maar Híj was daarvoor in de plaats gekomen.
En nu had de dood Hem weggejaagd.

Even was ik bang dat de waanzin teruggekomen was.
Want… ik ontmoette Hem.
Hij was er.
Hij was er toch!
Hij was er echt!

Hij is!
Hij is er!

Opnieuw heeft Hij mij gevonden!
Opnieuw noemde Hij mijn naam.
Opnieuw heeft Hij mij, alles, aan het leven teruggegeven.
Hij leeft.
En daardoor leeft alles weer.

De zon leeft.
Het gras leeft.

De hemel leeft en de aarde leeft op.


Ik struikel over mijn woorden, over mijn voeten, over mijn gevoelens.
Hij leeft!

Deze keer gaat het niet alleen maar over mijzelf.
Deze keer ben ik niet alleen aan het leven teruggegeven.
Het gaat om alles en iedereen.

Ik moet het verder vertellen!

Ze zullen het niet geloven!

vrijdag 11 maart 2016

Weekendwensen 37

voor dit weekend wens ik je 
een boek! 

als je deze blog leest, 
houd je vast van woorden. 

en herken je vast de luxe van het lezen van een boek. 

de luxe van tijd
van mooie woorden
van een andere wereld om even deel van uit te maken

"literatuur is een venster op de werkelijkheid"
leerde meneer van der vloed me op de middelbare school

en het is zo waar. 
een mooi boek is een venster
waar je dacht dat een blinde muur was

je ziet dingen, mensen, werelden
die je nog niet kende

je proeft emoties, verlangens, lijden
die je hart raken

lezen maakt mijn wereld groter
mooier
echter

dus ik gun het jou ook :-))




voor deze keer zomaar een aantal tips van boeken die las:

* eerst de jeugdzonden ;-). Jarenlang las ik elk jaar wel een keer De Tuinfluiter. Vreselijk misschien, maar ik ben echt gehecht aan het boek, waarschijnlijk vanwege het onbekommerde ;-) Daarnaast las ik graag Desirée en natuurlijk Goudelsje ;-)
* in mijn studententijd las ik de boeken van Marilyn French, die hielpen me om vragen te stellen en als vrouw in het leven te staan. En natuurlijk de boeken van Chaim Potok, met hun worsteling rond orthodoxie en de wereld daarbuiten. En ik las Tolkien, omdat de beelden van een andere era, van een sprookje, soms het meest vertellen.

* het mooiste boek dat ik in 2014 las, was Vrouw zoekt God. de worstelingen en vreugde van het leven met God in een daverend boek.
* Stevo Akkerman beschrijft in Donderdagmiddagdochter precies de sfeer die ik ook uit mijn jeugd ken. Beklemmend om te lezen, maar zo eerlijk.
* mijn meest recent gelezen boek is Het verhaal van Mooi Meisje. Ik las het in een week uit. Prachtige combi van een tragisch verhaal dat zomaar realiteit had kunnen zijn én de hoop die je in boek kunt lezen.
* vorig jaar las ik in de lijdenstijd Stilte van Shusako Endo en dat maakte grote indruk. Het lijden van zendelingen, de stilte van God en wat moet je dan kiezen?

Welk boek maakte grote indruk op jou?

woensdag 9 maart 2016

Biddag met een krant

Vandaag is het biddag. 
Misschien bid je vanavond in de kerk. 
Of thuis. 
Speciaal voor biddag een column die een week geleden in het Friesch Dagblad stond: 

De juf van groep 3 kwam grijnzend naar me toe. 
Het was biddag geweest, het was al een aantal jaren geleden. 
Onze oudste dochter had ook iets om te bidden: 
“Juf, zullen we bidden voor Egypte, want het gaat daar helemaal niet goed met Mubarak enzo?” 
En dus bad de klas voor Egypte, hoewel de meeste kinderen geen idee hadden wie Mubarak was. 

Nu mijn kinderen iets groter zijn, merk ik dat ze regelmatig best wat meekrijgen van het wereldnieuws. 
Op school kijken ze in sommige klassen elke dag Jeugdjournaal, en ook thuis zien ze dat regelmatig via de app op de tablet en ze pakken zelfs soms uit zichzelf de papieren krant.

Misschien zullen niet al jullie kinderen de krant lezen. Het feit dat je deze column leest, is in elk geval goed nieuws: jullie hébben een krant! 
Toch hebben we als ouders soms maar zo weinig door wat onze kinderen meekrijgen van wereldnieuws. Wat zien ze eigenlijk als ze Jeugdjournaal kijken en wat vinden ze ervan? Nemen we als ouders eigenlijk wel de tijd om ook eens samen te kijken, om samen te bidden en erover door te praten?



Hoe is dat in jouw gezin?

Als vaders en moeders kun je soms zo weinig tijd hebben om het nieuws bij te houden. 
Het overkomt mij in elk geval regelmatig dat ik een paar dagen geen krant lees. 

Ook kun je soms de vermoeidheid voelen toeslaan bij wéér een bomaanslag, tropische storm of dictator. 
Het voelt alsof de wereld eindeloos rondjes draait en leed na leed aan de aardbol blijft vastplakken. 

Wat maakt het uit of ik wel of niet de krant lees?

Toch is er een aantal redenen om wel die krant te blijven lezen, om samen dat Jeugdjournaal te gaan kijken en om te blijven bidden en praten over het nieuws:
-         
1. Voor veel volwassenen is het lijden op de wereld moeilijk te rijmen met hun geloof in God. 
Toch héb je als ouders een manier gevonden om als gelovige in de wereld te staan. 
Leg je kinderen uit hoe dat voor jou is, wat voor jou de momenten van twijfel zijn, maar ook van hoop. 
Waarom je gelooft dat een leven zónder God nog veel vreselijker is bij de aanblik van narigheid.
-       
2.  Als jij niet met je kinderen over de ellende op de wereld praat, doen anderen dat of krijgen ze hun visie en vorming ergens anders vandaan. 
Het viel één van onze kinderen laatst op: “Mam, toen er op school over de aanslagen in Parijs werd gepraat, hadden veel kinderen het alleen maar over wraak. Dat vind ik echt niet zo christelijk, hoor.” 
Als christenen willen we onze kinderen de ‘regel’ van Romeinen 12 willen leren (Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede), maar dat gaat niet vanzelf.



Deze weken noemen we wel de veertig-dagen-tijd:
 de weken waarin we ons verdiepen in het lijden van Jezus Christus. 
Neem deze dagen eens de tijd om met je kinderen het lijden van Jezus en het leed in de wereld te overdenken, bespreken en ervoor te bidden. 

Begin maar eens met bidden voor de huidige president van Egypte!  

dinsdag 8 maart 2016

Internationale Vrouwendag

"Mam, wat wilde jij eigenlijk vroeger worden?"

Onze oudste dochter zit in groep 8.
Er wordt druk gekozen in haar groep: naar welk school ga jij?
Wat voor advies heb jij?
Wat wil jij later worden?

Onze dochter weet best goed naar welke school ze wil.
Ze heeft een heel helder advies.
En ze weet ook al een beetje wat ze worden wil.

Hoe was dat toen ik in groep 8 zat, in 1990?

"Weet je, toen ik 11 jaar was, kende ik eigenlijk bijna geen moeders die werkten.
En als ze werkten, hadden ze een klein schoonmaakbaantje, of een paar uur ergens anders.
Ik kende bijna geen vrouwen van de leeftijd van mijn eigen moeder die een baan hadden omdat ze daar ooit een opleiding voor hadden gevolgd en omdat ze echt die baan heel graag wilden."

"Maar mam?! Hoe kan dat nou?!
Aletta Jacobs was toch al lang geweest?!"

Natuurlijk schiet ik in de lach.
Jullie ook - waarschijnlijk.


Gezegend het kind voor wie de wereld zo eenvoudig is.
Gezegend de dochter die zomaar onderwijs voor het kiezen heeft.
Gezegend het kind dat jaren kan de tijd heeft om uit te vinden waar haar roeping en verlangens liggen.

Op Internationale Vrouwendag denk ik daaraan.
Hoe gezegend wij zijn dat we onze dochters naar school kunnen laten gaan.

Ik prent het mijn kinderen dan ook regelmatig in: dat het voor meisjes en voor jongens op andere plekken in de wereld helemaal niet zo logisch is.
Dat ze soms moeten werken om geld binnen te brengen.
Dat ze soms moeten zorgen omdat er geen vader en moeder meer zijn.
Dat ze soms thuiszitten omdat meisjes niet naar school mogen.

Gezegend mijn dochters en zoon!

In de kringloop kocht ik laatst het boek van Malala voor onze dochter.
Opgekruld in die schattige vintage stoeltjes las ze het.
Ze begrijpt heel goed dat ze gezegend is.

Wat is het toch ook een prachtig kind!
Wat gun je dat toch aan alle kinderen!