zaterdag 16 januari 2010

ben jij ook zo'n bange moeder?

de afgelopen anderhalve week heb ik niet gepost op deze blog. ik was namelijk niet in nederland; maar een week op cyprus! met een aantal voorgangers / kerkelijk werkers heb ik een studiereis gehad; over het onderwerp 'de islam'.

zelf ben ik zijdelings betrokken bij het werk van Evangelie & Moslims en heb ik in het verleden via stage kennis gemaakt met het werken onder moslims en 'muslim background believers'. ik wilde daarom graag deze reis maken, om mijn kennis te updaten en met elkaar na te denken over islam en het contact met / bereiken van moslims.
het was zeer de moeite waard!

heerlijk om colleges te volgen; diep na te denken en met elkaar te debatteren. en heerlijk om met 22 graden buiten te zitten en te genieten van goed gezelschap.
wel even wennen om weer in nederland te zijn...

één van de dingen die mij erg heeft getroffen, waren de woorden van een voorganger op cyprus; een christen afkomstig uit het midden-oosten.
hij gaf aan dat westerse christenen vaak zo paranoide bang voor de islam zijn.
zijn opmerking daarbij: waar is ons geloof in de soevereiniteit van God?

ik moet eerlijk zeggen dat ik soms ook een bang mens / bange moeder ben. het moeder worden heeft allerlei extra angsten wakker geroepen. gaat het wel goed met mijn kinderen? doe ik het wel goed als moeder? zal niemand ze pijn doen? zullen ze de Heer wel echt leren kennen en met Hem willen leven?

misschien herken je dat wel.

ook de islam kan mij als mens, als moeder angst aanjagen.
in wat voor omgeving zullen mijn kinderen opgroeien?
in hoeverre zal het ze moeilijk worden gemaakt om als volgeling van Jezus te leven? zullen moslims ze dat moeilijk maken; of juist moslimhaters die dan maar elk geloof verbannen tot achter de voordeur?

en dan hoor ik: geloof je nog wel in de soevereiniteit van God?

dat klinkt als een term uit oude dogmatiek boeken.
soevereiniteit van God betekent dat God de macht over de wereld heeft; dat God het recht heeft om autoriteit over deze wereld uit te oefenen. geloven in Gods soevereiniteit heeft dus veel te maken met vertrouwen in God zelf en in zijn plan.
(voor een blogje hierover zie deze link)

de voorganger op cyprus zei: natuurlijk gaat het hier over Gods plan; ook de islam heeft een plek in Gods plan!
als je vooral bang bent voor de islam, kun je jezelf zomaar betrappen op de gedachte van wantrouwen in Gods plan. zou de islam wel in Gods plan passen; is het niet juist een mislukking van Gods plan?
ik heb deze week gehoord en geleerd: zie de islam als onderdeel van Gods plan en vertrouw op God.

ik zie dat ook bij christenen uit de wereld van de islam. hoe groot is hun vertrouwen op God en hoe beschamend is voor ons, westerse christenen?
hoe vaak koesteren wij onze vrijheid en onze welvaart, terwijl die minstens zulke grote vijanden van God kunnen zijn / worden...

het nadenken over de islam heeft mij weer geholpen God meer centraal te stellen in mijn leven. ik heb weer ontdekt hoe het kruis van Christus midden in mijn wereld, mijn leven wil staan en hoe goed dat is.

de liederen die we zongen pasten daar zo mooi bij:
(zie de linkjes voor de melodie)

Amazing grace! how sweet the sound,
that saved a wretch like me!
I once was lost but now am found,
was blind but now I see.

My Jesus, I love thee, I know thou art mine;
for thee all the follies of sin I resign.
My gracious Redeemer, my Savior art thou;
if ever I loved thee, my Jesus, 'tis now.

het lijkt me leuk om wat te posten over islam in de komende weken. ook omdat ik er weer van doordrongen ben, hoe belangrijk het is om als christenen daarover na te denken. ook als ouders; hoeveel hebben onze kinderen er niet nu of in de toekomst mee te maken?

ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en in hoeverre jullie dit een zinvol onderwerp vinden voor deze blog!

fotos: cyprus islamreis januari 2010

4 opmerkingen:

  1. Fijn om te lezen dat je deze reis hebt kunnen maken en de ervaringen die je meegemaakt en gehoord hebt. Dit maakt je leven rijker en opener. Ik ben zelf een nederlandse vrouw met twee schatten van kinderen, mijn man is ambtenaar, ik zorg thuis voor de kinderen met al mijn liefde, ik woon in het oosten van het land, ik help op school mee waar het mogelijk is, volg cursussen en heb voordat ik de kinderen kreeg gewerkt als juf op de basisschool.
    Ik heb veel vriendinnen om mij heen van alle nationaliteiten en geloven en voel me daar prettig bij. Ik hecht waarde aan goede normen en waarden zoals beleefdheid en respect.
    Ik volg ook veel weblogs, vind ik erg leuk om te lezen hoe mensen denken en leven. Ik doe er ook ideeen, tips, adviezen uit.
    Maar het enige wat ik wel ben is moslima.
    Ik wil ook dat mijn kinderen hier opgroeien tot goede en lieve mensen voor de mensen om hun heen. Daarin verschil ik niet als een mens.
    Angsten heb ik soms ook, wat brengt de toekomst ook voor ons. Dus in mijn denkwijze zal ik als moeder en vrouw en echtgenote niet veel verschillen, we aanbidden God alleen ieder op onze eigen wijze. En mijn plicht is te respecteren ook hoe een ander die beleeft. Alleen ik aanbid God anders en heb er nog een levenswijze bij, in die zin, er zijn regels over hygiene, omgang met elkaar, voeding, kennis..
    Misschien is het juist goed om moslims te leren kennen, zodat de angst wat kan minderen, want als mens verschillen we weinig van elkaar.
    Ik schrijf weinig reacties bij blogs, af en toe kom ik op die van jou en vind ik ook boeiend om te lezen. Maar ik las nu jouw verhaal en ik dacht misschien dat ik hoop dat je hier iets mee kan, vandaar mijn reactie.
    Met vriendelijke groet, Zaineb/sandy

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind dit best goed voor een blog. Wij als moeders komen ook met moslima's in aanraking. Als is het via de kinderen op school.

    Ik kom zeker terug om te lezen. En ja, ik ben ook zo'n bange moeder. Maar ik heb pas wat gelezen in een boek van Elizabeth George wat me minder bang maakt.

    Aritha.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hoi zaineb
    dank voor je reactie!
    leuk, als ik over de islam schrijf, om niet alleen reactie van christenen te krijgen, maar ook van jou als moslima.
    ik zou het leuk vinden om er met je over door te praten, maar ik vind het niet zo prettig om dat op deze blog te doen. ik ben bang dat je wat ver weg woont, om bij elkaar op de koffie te gaan...
    maar misschien kunnen we elkaar mailen?
    zou jij mij via de blog een mail kunnen sturen; dan mail ik jou weer terug?

    ik ben benieuwd naar jouw verhaal over hoe jij moslima bent / geworden bent en naar andere dingen!

    hartelijke groet, janneke

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Bijzonder dat je zo'n reis gemaakt hebt zeg! Lijkt me ook erg indrukwekkend inderdaad!
    En wat een bijzondere reactie van Zaineb hierboven. Vond ik fijn om te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen