idealisme of genade?

de laatste weken van mijn zwangerschap ben ik niet meer zo actief. zeker niet met deze warmte...

ik lig wat op de bank; met mijn voeten omhoog op de leuning zodat ik in elk geval nog in mijn nep-birki's pas (de elegante zilveren sandaaltjes van de uitverkoop vorig jaar heb ik één keer in handen gehad en toen snel weggelegd voor volgend jaar ;-)

vandaag las ik nogmaals de nieuwe CV koers. met daarin een interview met abraham de kruijf.

(en trouwens ook prachtige interviews met martine vonk en aad kamsteeg; echt de moeite waard om te lezen!)

een paar zinnen daaruit zetten me aan het denken:

als kind word je hier in nederland geboren met idealen, maar bij het opgroeien krijg je vaak te horen dat je gewoon moet doen, je niet moet aanstellen. dat je het toch niet kunt. zo raken we met z'n allen in de ban van het ongeloof. ik denk dat het nodig is dat er mensen werken aan verandering.

hoe herkenbaar!

de zin: "doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg"

stel je voor, dat je je kop boven het maaiveld uit zou steken...

hoe ironisch gaan we vaak om met bijzondere mensen, bijzondere dingen en ja... ook met bijzondere kinderen.

hoe snel willen we dat ze conformistisch zijn en niet te gek doen.

typisch nederlands.

maar... is het ook typisch christelijk?

ik ben een tamelijk idealistisch mens.

maar ik ken ook de valkuil ervan.

dat ik denk dat ik de wereld wel even zal redden; dat ik precies weet hoe het moet.

dat ik hoge eisen stel aan mezelf en aan anderen.

misschien ook wel aan mijn kinderen.

kan ik dan nog van genade leven?

of maak ik God onmogelijk?

tegelijk is idealisme super belangrijk!!!

natuurlijk kunnen we in de bijbel telkens denken aan abraham die domme dingen doet; david die elke keer weer tegenvalt... and so on.

maar abraham: maakte wel een enorme reis omdat God hem riep...

david: leefde jarenlang een zwerversleven omdat God hem zalfde...

salomo: ging het mega-project van de tempelbouw in gepaste trots en dankbaarheid aan...

genade is belangrijk - immens

en idealisme hoort erbij.

de kracht die God geeft is immers genade.

God geeft ons geen genade om daarna lekker in ons oude leventje te blijven zitten...

God geeft sommigen een enorme denkkracht; voor anderen kracht om de handen uit de mouwen te steken; voor weer anderen om dromen te dromen; of juist de kracht van zorgzaamheid.

ik ben weer helemaal van plan om mijn kinderen dat te leren.

niet "doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg"

voor God ben jij ongewoon geliefd; God heeft ongewoon bijzondere plannen met jou

ga ernaar op zoek!

laat Gods kracht, Gods Geest in je wonen en overvloeien naar anderen toe

tot slot de slotwoorden van het interview met abraham de kruijf:

ik krijg vaak te horen dat er meer mensen zouden moeten zijn zoals ik. dan zeg ik: je kunt ook zelf een van die mensen zijn!

foto's: prachtige rozen in onze tuin; nu al afgevallen... maar we hebben genoten van de schoonheid