avondvierdaagse

ik wist het natuurlijk
dat het een beredrukke week zou worden

het weekend was al vol
met een logé
en veel gasten

veel gezelligheid!
maar ook drukte
en weinig momenten om even zelf te rommelen
en de week voor te bereiden

eerste week avond4daagse in een nieuwe plek
een plaats met veel kinderen
waar de avond4daagse een mega-event is

de 10jarge loopt de 10km
de 8jarige loopt de 5km
en de kleuter moet eigenlijk een beetje op tijd naar bed
lief heeft 2 vergaderingen en een te volle agenda
ik moet op de laatste avond vergaderen
en zit eigenlijk ook wel aardig vol

plus mijn stress
over al die nieuwe situaties
en verwachtingen
(niet in het minst mijn eigen verwachtingen)

hoe moeier ik ben
des te slechter kan ik relativeren
zomaar kan iets kleins
de grootste afmetingen krijgen

deze keer: de traktaties voor de laatste avond
mijn vermoeidheid
gecombineerd met het schuldgevoel
dat ik er zelf niet bij kon zijn
zorgden ervoor dat ik de hele week bleef twijfelen
- eigenlijk wilde ik geen snoep geven
- mini-speelgoedjes zijn weer zoveel afval
- ik wil er niet teveel geld aan kwijt zijn
- en de kinderen moeten niet teveel uit de toon vallen

ha!
ha!
ha!
(denk ik nu)

resultaat: donderdagmiddag ren ik
bijna in tranen
door de stad
en draai iets in elkaar

voor de 10jarige een schattig pakketje
van voetenbruistabletje met leuk kaartje
en voor een paar kerkvriendinnetjes nog eentje

en toen was mijn inspiratie op!
niets meer over!

dus:
voor de 8jarige een simpele zak lollies van HEMA

voor onze eigen kinderen een bonnetje
van de ijstent

en dat was het.

zo simpel bleek het te zijn.
gewoon een knoop doorhakken
even stoppen met piekeringen en niet-handige-principes

bakken linzensoep uit de vriezer
voor het avondeten
(met tosti, om de kinderen nog een beetje tegemoet te komen ;-)
en naar mijn vergadering.

even bijkomen in de auto.
met verse koffie in mijn thermosbeker
en een fijn luisterboek

ik kon eigenlijk alweer lachen om mijn paniek
en mijn bijna-tranen

als alle grote-wereld-problemen

toch maar zo makkelijk opgelost konden worden...

met een beetje slaap
en relativeringsvermogen

ik sta in elk geval weer met beide benen op de grond
ik probeer mezelf weer even met een korreltje zout te nemen
en neem me voor
volgende keer me niet zo druk te maken
om dingen die eigenlijk niet belangrijk zijn...