20 weken echo

de wieg is alweer gearriveerd...
de wieg waarin christi en boaz hebben gelegen, maar ook hun vader en oma.
een oude ijzeren wieg, waarschijnlijk ooit door een friese smit gemaakt.
veel te laag voor de arbo-eisen voor kraamzorgers; dus daarom een tafeltje eronder ;-)

we hopen dat er in juli een mooi, gezond kindje in kan liggen!
afgelopen zomer merkten we dat dat helemaal niet vanzelfsprekend is, omdat ik een miskraam kreeg. we voelen ons zeer gezegend met deze zwangerschap!

vandaag ben ik 26 weken zwanger.
een paar weken geleden moest ik dus beslissen over de 20 weken echo.
eerder hoefde dat niet; bij de andere zwangerschappen werden echo's niet standaard aangeboden.

nu wel.
en moesten we er dus over nadenken.

wij hebben besloten de 20 weken echo niet te doen.
daar hadden we een aantal redenen voor. ik wil die op deze blog graag met jullie delen.
en ook redenen waarom ik me kan voorstellen dat je het juist wel doet.

op zich is er niet zoveel mis met een 20 weken echo.
het is een manier om te zien of de baby zich goed ontwikkelt en of er misschien gespecialiseerde zorg nodig is. al tijdens de zwangerschap, of bij de bevalling.
als er bijvoorbeeld een hartafwijking wordt vastgesteld, kan het nodig zijn om in een academisch ziekenhuis te bevallen.

maar...
op de site van de christenunie lees ik: Uit onderzoek van TNO Kwaliteit van Leven blijkt dat de 20-weken echo heeft geleid tot een forse toename van het aantal abortussen. christenunie kamerlid esmee wiegman heeft zich hierin verdiept; je kunt ook dit artikel lezen.

een abortus mag tot 24 weken.

is deze 20 weken echo een soort selectie-echo geworden?

maar dat wil ik helemaal niet...

als deze echo voor veel mensen te maken heeft met de mogelijkheid tot abortus, krijgt ie voor mij een heel andere kleur.

dat was een eerste overweging.

daarbij kwam ook dat ik me afvraag wat de waarde van deze echo is.

natuurlijk is het goed om onze kinderen met zorg te omringen. maar hoever moet dat gaan? in hoeverre willen we alles weten en controleren of kunnen we misschien ook bepaalde zaken niet weten, niet controleren?

is het allemaal niet een beetje te overdreven geworden?

ik ontvang mijn kind uit Gods hand. en dat doen ook alle gelovige echtparen die wél een 20 weken echo doen: dat wil ik echt benadrukken!

maar allerlei onderzoeken en medische zorg kunnen mij ook een soort 'over the top' gevoel geven. welke behoefte bij onszelf willen we daarmee bevredigen?

wij moesten de beslissing rond de 20 weken echo nemen in de week dat er in haïti een ramp was gebeurd. dat we zelf keken hoeveel geld we konden missen om daarheen te sturen.

en dan zo'n echo... is het echt nodig?

we geven hartstikke veel geld uit aan gezondheidszorg, maar ik vind het wel een vraag of we daarin niet wat kritischer kunnen zijn.

we kunnen niet alles plannen en controleren; en het lijkt me ook niet goed om heel veel geld alleen aan ons eigen gevoel van zekerheid uit te geven.

tenslotte hoorde ik uit verhalen van anderen dat er nogal een foutmarge op deze echo zit. als er iets afwijkends wordt geconstateerd, kom je in de hele medische mallemolen. het beheerst je zwangerschap, waarbij het goed is om jezelf af te vragen of je daar wel mee om kunt gaan. of je dan nog wel met vreugde je kind als geschenk kunt ontvangen.

en dan is het ook nog regelmatig een verkeerde diagnose...

voor ons was het eigenlijk vrij duidelijk: wij hoeven dit niet.

gek hoor... van te voren waren we er elke keer automatisch vanuit gegaan dat we die echo zouden kregen. we maakten al grapjes dat we het best leuk vonden om te weten of het een jongen of meisje zou worden (dat wisten we eerdere keren niet). en toen het moment er was; was het eigenlijk opeens duidelijk dat we het toch niet gingen doen.

dat is ons verhaal.

er zijn natuurlijk ook andere verhalen.

moeders en vaders die wel besluiten deze echo te doen.

en daar kunnen goede redenen voor zijn.

als er een geschiedenis rond hartproblemen is, kan ik me goed voorstellen dat je wilt weten of het hart goed is en waar je moet bevallen.

of je hebt een kind verloren, misschien wel rond de bevalling, en ervaart het als zorg voor je ongeboren kind om alle onderzoek die er is aan te pakken.

na mijn miskraam vorig jaar juli merkte ik hoe prettig ik de 9 weken echo vond (zie foto). die hebben we dus ook wel gedaan. het was toch een spannende tijd, en ik was zo blij dat die echo goed was!

ik wil in deze blog vooral geen verbod op deze echo uitspreken!

ik merk wel dat ik er over heb nagedacht en vind het prettig om dat met jullie te delen.

misschien hebben jullie nog wel heel andere ideeën die mij ook weer verder helpen.

ik ben benieuwd!