10 jaar!

maandag waren we 10 jaar getrouwd!

lief heeft heerlijk mexicaans gekookt

net als op onze trouwdag

toen hadden we een 'taco party'

allemaal heerlijk kliederen met taco's

was nu ook weer erg leuk! (en lekker)

op onze trouwkaart stond: zonder God durven we het niet aan.

en dat was ook zo

we hadden al genoeg meegemaakt van de kwetsbaarheid van mensen, relaties

om niet te denken dat wij het zomaar wel zouden redden

ook wij waren kwetsbaar

zijn

ook onze relatie was kwetsbaar

is

en nu is het zomaar tien jaar verder

zijn we in die tien jaar elk voor zich gegroeid

ik was 21 toen ik trouwde; dus ik ben echt in mijn huwelijk volwassen geworden ;-)

van de week zeiden we dat nog tegen elkaar

"als ik jou zie lopen, denk ik: wow, wat een man!"

"wat bijzonder om te zien hoe jij bent uitgegroeid"

samen hebben we dat meegemaakt

ik realiseer me hoe bijzonder dat is

dat dat niet gewoon is

gister luisterde ik in de keuken naar 'dit is de dag' van de eo

je kunt dat hier naluisteren

een gesprek over het huwelijk

liesbeth hop vertelde over (culturele) veranderingen in de maatschappij die in één generatie hebben plaatsgevonden; dus het verschil tussen onze ouders en onszelf. die veranderingen werken ook huwelijken in

• we waren meer gefocust op later en tegenwoordig meer op het hier en nu
• de vorige generatie was meer ingesteld op berusting en wij op maakbaarheid
• wij zijn meer gericht op genieten en vroeger was dat meer op opoffering

we zijn zeer gericht op romantische liefde, vertelt ze

dat is natuurlijk erg leuk

ik vond het tenminste erg leuk om maandag 10 prachtige rode rozen van lief te krijgen!

en hij moest erg lachen toen hij koffie kreeg in zo'n grappig liefde-is mok van ons tankstation!

maar...

als de romantiek niet voldoet, stappen we makkelijker uit een relatie

en we worden er maar niet gelukkiger op

want uit cijfers blijkt dat mensen gelukkiger zijn als ze in een duurzame relatie leven

ik moet dan denken aan het boek van edith schaeffer dat ik aan t lezen ben

zij schrijft over het gezin als milieu

Human beings sicken and die emotionally, psychologically and intellectually if they don't have the right environment or balance in which to grow (als mensen niet in een goede omgeving kunnen groeien zullen ze ziek worden en sterven in emotionele, pschychologisch en intellectuele zin)

juist omdat we niet in een sprookjeswereld leven is het belangrijk dat vrouwen en mannen dingen kunnen opofferen voor dat milieu voor hun kinderen

duurzaamheid gaat meestal samen met een zekere mate van opoffering...

liesbeth hop zegt: we zijn gelukkiger in een relatie, maar we zijn verleerd daarvoor te werken

en we zijn ook verleerd hoe we dat moeten doen!

dit zette me toch wel weer aan het denken.

het gaat niet alleen om de mensen om mij heen

maar ook over mijzelf!

een paar tips die liesbeth hop op de radio gaf: aandacht voor elkaar, tijd voor elkaar, dingen niet vanzelfsprekend nemen

ik zou er nog een paar aan toe willen voegen

volgens mij redt je een huwelijk niet door etentjes en weekendjes weg

dat zijn luxe 'gadgets' die erg leuk zijn, maar niet de basis raken

je moet je juist in je leven van alledag afvragen welke plaats je lief heeft

hoe je samen je leven vorm wilt geven

een paar vragen:

- neem je elke dag even de tijd om elkaar een zoen te geven; niet zomaar tussendoor tijdens boterhammen smeren en de afwas of als je eigenlijk al bijna slaapt... maar echt elkaar nabij komen

- neem je elke dag de tijd om samen te bidden en heb je ook regelmatig de tijd om voor elkaar te bidden? je kunt afspreken om zondagavond een moment te hebben waarin je elkaar over de week die komt vertelt en samen bidt voor de dingen die op jullie pad komen

- neem je regelmatig de tijd om samen bijbel te lezen? als je kinderen hebt, lees je veel uit de kinderbijbel, bidt je voor kinderdingen en zing je kinderliedjes. maar lees je samen ook weleens uit de bijbel met de mogelijkheid nog even iets tegen elkaar te zeggen? wij lezen altijd een stukkie voor we gaan slapen. natuurlijk val ik weleens in slaap... maar ik wil het toch volhouden. zo geef ik de Geest elke dag de gelegenheid via de bijbel iets tegen mij / ons te zeggen. elke dag is er de mogelijkheid iets te delen rond dat bijbelstukkie...

- neem ook eens de tijd om samen echt te praten. niet over de kinderen, niet over je werk. maar over: hoe is het met je? hoe is het met je dromen? waar wil je over 10 jaar graag zijn? heerlijk om dat te doen als je uit eten gaat, maar dat hoeft niet. het kan ook op de bank, of al picknickend...

- doe iets leuks! lachen is heerlijk! we reflecteren ons en onze relaties soms kapot... een grappige film; of lekker samen op de bank met een boek. een voetenbadje dat kriebelt... of gewoon op een morgen zeggen: we gaan nu ergens koffie drinken (of dat nu in koffietentje is of met een thermoskan): gewoon doen!

op onze trouwkaart stond ook een lied (het eerste couplet)

dat ik nog steeds mooi vind

Vader, U loven wij, Gij hebt ons lot in Uw handen,

laat dan uw Geest als een oplaaiend vuur in ons branden.

stralende zon,

van onze liefde de bron,

de toekomst ligt in uw handen!

Kome wat komt, in uw licht zijn wij veilig geborgen,

Uw zegen draagt ons door dagen van ziekte en zorgen;

Gij houdt de wacht,

en ook al dreigt soms de nacht,

reeds glanst het licht van de morgen.

Heer, houd ons vast als wij toch uw geboden

vergeten en van vergeving en vrede niet meer willen weten;

Kom dan met vuur -

uw liefde, louter en puur,

kent lengte, hoogte noch breedte.

Vader, U loven wij - draag ons door schade en schande,

dooft onze lamp, laat uw waakvlam dan nog blijven branden;

Christus, ons licht,

op wie ons hart is gericht,

ons leven ligt in uw handen!