vaders en moeders

voor moeders die worstelen met de vraag naar bijbelse rollen van mannen en vrouwen, is het heerlijk dat er ongecompliceerde dochters zijn die de vraag oplossen:

"mannen zitten zo" (foto 1)

"vrouwen zitten zo" (foto 2)

vervolgens een daverend lachsalvo van papa en mama die rent voor het fototoestel...

in mijn studententijd ben ik er erg mee bezig geweest; heb aan een andere theologische universiteit zelfs het vak 'inleiding vrouwenstudies' gevolgd om een dosis vragen, visies en vooral feminisme mee te krijgen. dat heeft me geholpen om vragen te stellen en op zoek te gaan naar mijn plek. in de kerk (dat is mijn werk :-); maar ook in de relatie met mijn lief en toen we kinderen kregen.

met andere thea's (vrouwelijke theologie studenten) zijn we op studentenvereniging ook een bezinning gestart. althans; dat was de poging...

we hebben een studieclub opgericht en met een aantal theo's nagedacht over thema's rond man / vrouw, bijbel, rollen, macht etcetera. heel boeiend!

wij kwamen erop dat het meest basale verschil tussen man en vrouw toch is dat een man vader kan worden en een vrouw moeder. en dat dat wel iets zegt over man-zijn en vrouw-zijn. de woorden die we daarbij bedachten waren voor vader 'distantie' en voor moeder 'nabijhei

d'. een erg belangrijke polariteit in het leven van elk mens. en kinderen hebben beiden nodig: de nabijheid van de moeder, uit wie het kind geboren wordt en die natuurlijk met allerlei intieme banden aan het kind verbonden is. maar ook de distantie van de vader, die het kind de buitenwereld kan leren kennen.

ik heb het een tijdlang als erg bedreigend ervaren als mensen over verschillen tussen mannen en vrouwen gingen

praten. alsof er dan een wereld aan hokjes, vakjes, rolpatronen en enge verwachtingen openging. en dat is het ook vaak! (lees: wees daar voorzichtig mee ;-)

maar ik geloof toch ook dat het niet goed is om alles maar op één hoop te gooien.

ik ga dan terug op deze gedachten: God heeft ervoor gekozen de mens in de diversiteit man / vrouw te scheppen. blijkbaar houdt God van die variatie.

laten wij er dan geen eenheidsmeuk van maken die kraak noch smaak heeft.

en eigenlijk geniet ik ook van de dingen die met zo'n nabije moeder te maken hebben: voorlezen, koekjes bakken, knuffelen, samen knutselen...

ik ben nog steeds erg op zoek naar wat nou de bedoeling is van allerlei bijbelse woorden, beelden, wereldbeelden. ik weet het echt nog niet allemaal. wat ik nou moet met spreuken 31; 1 korintiërs 11; efeziërs 5 en 1 petrus 3.

maar ik ben blij dat ik wel wat onbekommerder vrouw ben, en ook moeder.

misschien wel onbekommerder vrouw ben geworden nadat ik moeder was geworden...

maar ja; hoe onbekommerd ben ik dan weer om te zeggen dat dat iets van Gods werk in mijn leven is...? (natuurlijk vind ik het spannend om dit het www op te gooien maar ben ik ook érg benieuwd naar jullie gevoelens, gedachten, reacties...)