zaterdag 5 juni 2010

lotgevallen van een luier en een jongen

boaz is zindelijk aan het worden!
de combinatie van zijn leeftijd (3+); het warme weer en de komende baby vond ik toch wel urgent genoeg om het project te beginnen ;-)
dus de luier ging uit; de stickers werden van stal gehaald en de kookwekker rinkelde braaf elke 20 minuten.
het ging eerst voor geen meter. had ie net op de wc gezeten zonder ook maar iets te doen; plaste hij 3 min later in de tuin z'n hele broek nat...
maar we maken vorderingen! meestal is hij tegenwoordig droog.

af en toe een ongelukje.
toen ik laatst op bezoek was, poepte hij vrolijk op de (gelukkig laminaat) vloer.
vervolgens dacht ik: laat ik die onderbroek maar even in de wc uitspoelen... en liet 'm prompt doorspoelen... HELP!!!
hopen dat de wc niet verstopt...
en op de achtergrond een jammerende boaz: dat was mijn mooiste, die gestreepte!

maar het is ook gewoon vermoeiend soms. een kind dat je elke keer weer op de wc moet tillen. die geen zin heeft. die z'n kleren onderplast zodat je alles weer moet verschonen.

toen ik voor de zoveelste keer met een pijnlijke rug daarmee bezig was, schoot door me heen: wat heeft God toch ongelooflijk veel liefde en geduld voor ons.


dat is echt een gedachte die ik uit het boek van leslie leyland fields heb. ik had het wel eerder bedacht, maar in dit boek komt het zo krachtig naar voren!
in de bijbel zelf komt meermalen naar voren dat God een vader voor ons is.
ik vind zelf deze tekst uit deuteronomium altijd erg ontroerend: u hebt ervaren dat de HEER, uw God, u gedragen heeft zoals een vader zijn kind draagt...
maar... is dat dan een gelukkige en succesvolle vader-kind relatie?
nee... niet echt...
het volk is een koppig en eigenwijs kind. God is er soms boos over, soms gekwetst.
God is niet een succesvolle ouder op de manier waarop wij onze idealen stellen...

terwijl ik een natte onderbroek van jongetjesbillen stond te stropen en me eigenlijk irriteerde, hielp het me, om dat te bedenken.
dat God ook ervoor koos om door te gaan.
om liefde te tonen.

ik realiseerde me dat ik hier juist ook van kan leren.
geduld en liefde.
doorzettingsvermogen.

ik ben niet pas een goede moeder als alles goed gaat.
als mijn kind binnen een dag zindelijk is ;-)
God begrijpt mijn frustratie
maar draait het ook om
"wat had je dan verwacht?"

de bijbel is geen boek van idealisme en perfectionisme
maar juist een boek vol mislukkingen
en een God die nooit opgeeft

ik ben niet perfect
ik hoef ook niet de perfecte moeder te zijn
dat is God wel
ik heb God nodig
mijn kinderen hebben God nodig

3 opmerkingen:

  1. wat heb je dat mooi geschreven. Wat heeft God idd. veel geduld met ons. Sterkte met het zindelijk worden van Boaz... maar volgens mij gaat dat best goedkomen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooie blog. Je lijkt qua gedachtenwereld op mij. We zouden zusjes kunnen zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Gelukkig, gelukkig, er zijn dus meer kinderen die niet binnen een week zindelijk zijn. En ik ben dus niet de enige moeder die haar best moet doen om niet op ongepaste momenten uit haar slof te schieten.
    Het gaat me vast helpen om op alle natte momenten aan jouw mooie woorden over God te denken!
    Maar wat wel even zeer vermeldenswaard is: Lettie is al een half jaar zindelijk voor ontlasting en al een week of drie 's nachts helemaal droog! Nu dus overdag nog droog blijven.

    BeantwoordenVerwijderen