vrijdag 5 november 2010

dank U Heer

wil ik een blogje over dankdag schrijven
ontdek ik - dat ik de camera kwijt ben
na een dag zoeken
dook ie op in de wandelwagen
pfjoeoeoeoe...

maar nu onze dankdag
mooie avond!

ik was de halve dag bezig geweest met koken
ik had gasten uitgenodigd
van onze nieuwe kring
leuk: nodig niet je vrienden uit, maar mensen die je misschien (nog) niet zo goed kent
en wie je het even gunt

weet je
je kunt al je geld naar een goed doel overmaken
en dat is ook echt goed! (lekker blijven doen, lieve lezer)
maar je kunt ook een beetje geld apart houden
lekker eten kopen
en mensen uitnodigen
samen feest vieren van wat God geeft
is dat niet wat Jezus zelf ook doet?
hij gaat eerst lekker eten bij zacheus
en zegt niet meteen: dat is vies geld, daar hoef ik niet van te eten
bij Jezus wordt het leven een feest
waar iedereen mee mag doen

ik ben daarover weer aan het denken gezet door het lezen van het boek van shane claiborne, "Hoe Jezus de wereld op zijn kop zet. En mijn leven ook"
ik moest daar een recensie voor schrijven
voor het blad waar ik aan meewerk
prachtig boek!
onrustbarend ook...

in de recensie schrijf ik:
Onrustbarend is het boek van Shane Claiborne. Hij vertelt hoe hij leeft in een gemeenschap van eenvoud (http://www.thesimpleway.org/) en hoe Bijbelteksten en christenen uit heden en verleden hem daartoe oproepen. Als we lezen dat Jezus en de eerste christenen alles deelden, waarom doen wij dat dan niet? Het probleem achter de kloof tussen rijken en armen in onze wereld ziet Claiborne niet zozeer als luxe versus armoede, maar als leven voor jezelf versus leven in gemeenschap. Pas als je anderen, levend in armoede en onrecht, ontmoet, ontstaat het verlangen om te delen. God heeft ons niet uit plichtsgevoel gered, maar uit liefde – laten wij ook vanuit liefde handelen. En daarin creatief zijn! Ik heb zelden een boek gelezen met zoveel creatieve en grappige ideeën gericht op een rechtvaardige verdeling in de wereld. Zijn pleidooi om ‘alledaags radicaal’ te zijn kan vervreemdend overkomen; niet elke lezer zal deze omkering van het establishment waarderen. Ik zou er toch voor willen pleiten dit boek als een uitnodiging te lezen: laat jezelf uitnodigen de waarden van liefde, vrede, gastvrijheid en gemeenschap in jouw leven een plek te geven. Claiborne vertelt zijn eigen verhaal niet als een blauwdruk, maar als een uitnodiging om zelf je eigen verhaal te herschrijven.

verder met dankdag :)
want daar ging deze blogpost tenslotte over

de tafel moest gedekt worden
met gasten moet het er natuurlijk wel een beetje mooi uitzien

damast van oma op tafel
servies van opa en oma op tafel
wijntje erbij
herfststukje met kaarsen

en... lekker eten!
ik had maar geen voorgerecht gedaan
dat kostte teveel tijd, zo voor de kerkdienst aan
maar wel:
  • coq au vin (maar dan met kipfiletjes en ipv fond gewoon bouillon hoor)
  • lekkere aardappels; ik dacht: laat ik toch voor het eerst in m'n leven opperdoezer kopen. heerlijk! maar mega veel werk om te schillen...
  • lekkere groenten: restje spruitjes, wat franse groente uit de oven, tomaatje
  • als dessert koffie met soort clafoutis


onze gasten hadden dit jaar zelf wijn gemaakt
en meegenomen!
superleuk en lekker

en na afloop mochten we allemaal iets opnoemen om God voor te danken
  • voor het bos
  • dat we bij opa en oma zijn geweest
  • voor Anna
  • dat de Irakezen toch niet uitgezet zijn
  • voor dit samenzijn
  • voor het lekkere eten

we lazen uit deze prachtige bijbel een verhaal: Jezus geeft vijfduizend mensen te eten
omdat Hij bidt tot God

citaat
Maar Jezus kende de Ene die al de vissen in de oceanen had gemaakt. En Jezus kende die Ene die helemaal in het begin alles uit niets gschapen had. Hoe moeilijk zou het voor Iemand als hij zijn om dit te doen?

citaat
Jezus deed een heleboel van zulke wonderen. Dingen waar niemand op rekende, die eigenlijk niet normaal waren.
Maar het was de gewoonste zaak van de wereld. Dit was toch wat God al deed vanaf het begin? Iets maken uit niets. De leegte pakken en die vullen. De duisternis veranderen in licht.

we dankten God
dat Hij elke keer weer onze duisternis verandert in licht
en liefde
en dat we dat mogen delen

en toen zongen we
"pap, hierbij past wel het lied 'in het begin lag de aarde verloren'?"
(lievelingslied van Christi)
en we zongen nog een liedje van Elly en de wiebelwagen
"ik ben dapper, dapper, dapper net als David"

en toen ontdekte Lief dat hij allang zijn preekpak moest aantrekken
en hollenvliegenrennen naar de kerk
daar was het ook mooi (van horen zeggen)
vier generaties danken
een meisje van 10 - een twintiger - een veertiger - een zestiger
met alle generaties handenvol dank
als je wilt, kun je de preek hier nalezen

en foto's maken lukte dus niet
camera kwijt...

gelukkig stuurde petra foto's
zo leuk!
je kunt hier haar blog van vorig jaar over dankdag lezen
en ik zal haar foto's er ook bij zetten
knutselen; op je krijtbordje tekenen waar je dankbaar voor bent

en een danktafeltje: leg daar nou eens alles op waar je dankbaar voor bent
laat je inspireren!

1 opmerking:

  1. Mooi om zo samen dankend te leven. Danken is vieren was het thema bij onze kinder dankdagdienst. Vieren dat God zo goed is voor ons. Mooi om het daar met de kinderen over te hebben, dat we het krijgen (zonder dat we het verdienen) en dat we mogen delen, juist omdat wij het ook 'maar' krijgen.

    Ik dacht nog na over dat stukje: je kunt al je geld weggeven, maar je kunt ook iets apart houden om gastvrij te zijn. Niet alleen je geld, maar ook je tijd, je huis, je tafel delen met anderen... Mooi! Dan gaat het niet langer om percentages, om vaste bedragen maar veel meer om een dankende en gevende houding van je hart.

    Groetjes, Jessica

    BeantwoordenVerwijderen